Οι αριθμολάγνοι "Νεοέλληνες"

...από τον Δημήτρη Τσοβόλα 

Τα τελευταία εικοσιπέντε περίπου χρόνια και ιδιαίτερα τα τελευταία τρία μνημονιακά χρόνια, με πρόσχημα την μείωση των ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, καθώς και τον εκσυγχρονισμό, τις
μεταρρυθμίσεις και τις αναδιαρθρώσεις, τα κόμματα που άσκησαν την εξουσία, αδιαφόρησαν και αδιαφορούν για τους ανθρώπους και τις πανανθρώπινες αξίες. Αδιαφορούν για τους δημοκρατικούς θεσμούς και την εθνική κυριαρχία . Στα πλαίσια, αρχικά της ήπιας και πρόσφατα της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής η μοναδική τους πολιτική συνίσταται στην άνευ αρχών εξαφάνιση του πρωτογενούς ελλείμματος και στην δημιουργία πρωτογενούς πλεονάσματος, δήθεν για να μειωθεί το δημόσιο χρέος.

Παρότι αυτή η πολιτική διάλυσε την πραγματική οικονομία και οδήγησε σε παρατεταμένη βαθειά ύφεση και μεγάλη ανεργία, αύξησε σημαντικά, αντί να μειώσει το δημόσιο χρέος, μείωσε σημαντικά το διαθέσιμο εισόδημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων, υπονόμευσε τους δημοκρατικούς θεσμούς και δυναμίτισε την κοινωνική συνοχή, η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με περισσό θράσος διακηρύσσουν ότι έσωσαν την Ελλάδα και καλούν τον λαό να συσπειρωθεί γύρω από αυτούς, για να στηρίξουν αυτή τη “ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ” των ανούσιων αριθμών. Δηλαδή την Ελλάδα της ύφεσης, της φτώχειας, της ανεργίας, της υποδούλωσης στους ξένους και της εθνικής συρρίκνωσης.

Καλούν τους πολίτες για να χτίσουν την αυταρχική Ελλάδα που βλέπει την κοινωνία ως μάζα, μέσα από δείκτες και αδιαφορεί για τους ανθρώπους. Ξεχνούν τα κόμματα αυτά ότι η θετική πορεία μιας οικονομίας και κοινωνίας δεν κρίνεται μόνο από το δημοσιονομικό έλλειμμα ή πλεόνασμα, αλλά από σύνολο δεικτών. Κυρίως κρίνεται από την αύξηση του Α.Ε.Π. (ανάπτυξη), από την αύξηση της απασχόλησης και όχι της ανεργίας, από το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, από την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους και από την διαμόρφωση συνθηκών εργασιακής και κοινωνικής ειρήνης.

Γιατί μόνο αυτοί, οι θετικοί δείκτες δημιουργούν κοινωνική ευημερία και εξασφαλίζουν την εθνική κυριαρχία και αυτοπεποίθηση. Αυτήν όμως την Ελλάδα της ανάπτυξης που φέρνει απασχόληση, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, την υπονομεύει η πολιτική που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται τα τελευταία εικοσί πέντε περίπου χρόνια.

Γιαυτό χρειάζεται ριζική αλλαγή της οικονομικής, κοινωνικής και εξωτερικής πολιτικής. Κυρίως χρειάζεται ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΞΑΝΑ και ΟΧΙ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΣΤΗΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ. Αν συνεχιστεί η διαχειριστική πολιτική των αριθμολάγνων Νεοελλήνων πολιτικών θα υποστεί σύντομα η χώρα και η κοινωνία ανεπανόρθωτη βλάβη και η δημοκρατία θα τεθεί σε μεγάλο κίνδυνο.

Όσο δεν είναι ακόμη πολύ αργά, θα πρέπει ο Ελληνικός λαός να ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ, για να ανατρέψει δημοκρατικά αυτή την πολιτική και να ανοίξει το δρόμο για μια άλλη πολιτική που να υπηρετεί την Ελλάδα και τους πολλούς και όχι τους διεθνείς δανειστές και τις ξένες μεγάλες δυνάμεις. Υπάρχει Ελπίδα. Υπάρχει προοπτική. Αρκεί να το θελήσουμε.


 fe-mail.gr