Anemoni: Οι άρπαγες του νερού είναι ασταμάτητοι

Τα κράτη και οι δημοτικές αρχές που υποφέρουν από προβλήματα ρευστότητας δεν επιθυμούν να έχουν την ευθύνη της λειτουργίας και συντήρησης τέτοιων επιχειρήσεων είναι δε πολύ δύσκολο ν’ αρνηθούν όταν αντιμετωπίζουν προσφορές εκατομμυρίων από την Goldman Sachs, την JPMorgan
Chase, την Citigroup, την UBS ή άλλες τράπεζες για την εξαγορά υποδομών και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.
Οι μεγάλες τράπεζες και οι επιχειρήσεις της Wall Street επί πολλά έτη προετοίμαζαν και περίμεναν αυτή την περίοδο χρυσών ευκαιριών. Στη διάρκεια των τελευταίων ετών συγκέντρωσαν μεγάλες ποσότητες χρημάτων που θα διατεθούν ως αμοιβαία κεφάλαια εξαγοράς υποδομών ή για την ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης και άλλων δημοτικών ή κρατικών υπηρεσιών σε όλη τη Γη.
Οι μείζονες τράπεζες και οι μεγιστάνες του πλούτου βιάζονται ν’ αποκτήσουν δικαιώματα στο νερό Προσφάτως παρατηρούμε σε παγκόσμιο επίπεδο μιαν ανησυχητική τάση στα θέματα ελέγχου των υδατικών πόρων. Οι νέοι «άρχοντες του νερού» (οι τράπεζες της Wall Street και αρκετοί πολυδισεκατομμυριούχοι) βιάζονται ν’ αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα δικαιώματα ανάληψης και διάθεσης του νερού.
Γνωστές υπερ-τράπεζες και επενδυτικοί οίκοι (όπως η Goldman Sachs,η JP Morgan Chase, η Citigroup, η UBS, η Deutsche Bank, η Credit Suisse, η Macquarie Bank, η Barclays, ο όμιλος Blackstone, η Allianz η HSBC Bank και άλλες) αλλά και μεγιστάνες του πλούτου (ο T. Boone Pickens, ο πρώην Πρόδρος των ΗΠΑ George H.W. Bush κι η οικογένειά του, ο Li Ka-shing από το Hong Kong, ο Φιλιππινέζος Manuel V. Pangilinan και άλλοι) προσπαθούν να αποκτήσουν (και να ισχυροποιήσουν αν ήδη κατέχουν) δικαιώματα στο νερό ενώ αγοράζουν εκτάσεις γης με πηγές ή λίμνες, επιχειρήσεις ύδρευσης και μετοχές σε επιχειρήσεις ύδρευσης και των σχετικών με αυτήν τεχνολογιών παντού στη Γη.
Ανησυχητικό επίσης φαίνεται πως ενώ οι νέοι «άρχοντες του νερού» αγοράζουν παντού οι κυβερνήσεις βιάζονται να περιορίσουν την δυνατότητα αυτάρκειας των πολιτών σε νερό, όπως έχει κυρίως γίνει γνωστό από την υπόθεση του Gary Harrington στο Oregon, ο οποίος διώχθηκε ποινικά και καταδικάσθηκε σε 30ήμερη φυλάκιση επειδή συνέλεγε βρόχινο νερό σε δεξαμενές στο κτήμα του.
Έτσι σύμφωνα με το νόμο ο Gary Harrington (ένας απλός πολίτης όπως όλοι μας) δεν μπορεί να συλλέξει νερό στα 170 εκτάρια γης που κατέχει ενώ ο δισεκατομμυριούχος T. Boone Pickens, που έχει αποκτήσει δικαιώματα σε νερό περισσότερα απ’ οποιονδήποτε άλλον στις ΗΠΑ, δικαιούται να συλλέγει (από τον υδατοφόρο ορίζοντα στην Ogallala) Aquifer περίπου 65 δισεκατομμύρια γαλόνια (25.000.000 τόνους) νερού ετησίως.
Φαίνεται πως στη Νέα Τάξη Πραγμάτων ένας δισεκατομμυριούχος μπορεί να κατέχει λίμνες και πηγές ένας απλός πολίτης όμως δεν δικαιούται καν να συλλέγει το βρόχινο νερό ή το λιωμένο χιόνι απ’ την αυλή του.
"Το νερό είναι το πετρέλαιο του 21ου αιώνα" Το αρθρο με τον παραπανω τιτλο το εγραψε,το 2008, ο Andrew Liveris, Διευθύνων Σύμβουλος της DOW Chemical (Economist 21 Αυγούστου 2008)
«Γιατί οι μεγάλες Τράπεζες θέλουν ν’ αγοράσουν τα δημόσια συστήματα ύδρευσης», στο οποίο παρέθεσα αναλυτικά αναφορές των γνωστών αλλά και εναλλακτικών ΜΜΕ, κατά τις οποίες όμιλοι επιχειρήσεων και μεγαλοεπενδυτές αναζητούσαν ν’ αγοράσουν δικαιώματα χρήσης υδάτων και επιχειρήσεις ύδρευσης προσπαθώντας ν’ αποκτήσουν έλεγχο του νερού.
Αυτά που δεν έχουν γίνει γνωστά είναι πολύ πιο πολύπλοκα. Είχα ισχυριστεί τότε πως η προσπάθεια για έλεγχο του νερού είναι μια ακόμη επενδυτική λύση για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα: επενδυτικές επιχειρήσεις της Wall Street ή κι από άλλα κράτη, Τράπεζες κ.ο.κ. συνεργαζόμενες συχνότατα υπερεθνικά με επιθετικά επενδυτικά κεφάλαια, δημόσιες και ιδιωτικές ασφαλιστικές επιχειρήσεις ή επιχειρήσεις σχετικών τεχνολογιών επενδύουν σε δικαιώματα άντλησης, διαχείρισης και διάθεσης με σκοπό να αποκτήσουν τον αποκλειστικό έλεγχο σ’ αυτά.