Όταν η Σελήνη κουνήθηκε από τη θέση της

Η γεωλογική και ηφαιστειακή δραστηριότητα στη Σελήνη πριν από τρία δισεκατομμύρια χρόνια είχε ως συνέπεια τη μετατόπιση του άξονα του δορυφόρου της Γης κατά έξι περίπου μοίρες ή 200
χιλιόμετρα.
Ερευνητές, με επικεφαλής τον Μάθιου Ζίγκλερ του Ινστιτούτου Πλανητικής Επιστήμης στην Αριζόνα μελετώντας παλαιότερα στοιχεία δορυφόρων της NASA σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, ανακάλυψαν ότι αυτή η δραματική μετακίνηση των πόλων της Σελήνης έχει αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη της.

Η αιτία για την κλίση του άξονα και την μετατόπιση των πόλων εκτιμάται ότι είναι η αρχαία γεωλογική και ηφαιστειακή δραστηριότητα κάτω από τη μεγαλύτερη σεληνιακή θάλασσα, τον «Ωκεανό των Καταιγίδων», μια περιοχή στη φωτεινή πλευρά του δορυφόρου μας.
Η μετακίνηση των έξι μοιρών δεν έγινε απότομα, αλλά σταδιακά, σε διάστημα περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών.
Η υπόγεια ηφαιστειακή δραστηριότητα έλιωσε ένα τμήμα του μανδύα της Σελήνης (του στρώματος κάτω από τον φλοιό), ωθώντας το στην επιφάνεια, όπου σχημάτισε τις τεράστιες εκτάσεις βασαλτικής λάβας που παρατηρούμε σήμερα. Μαζί με την εικόνα της Σελήνης, η ηφαιστειακή δραστηριότητα προκάλεσε και τη σταδιακή μετατόπιση του σεληνιακού άξονα.
«Η ίδια αιτία που δημιούργησε τη σκούρα λάβα, η οποία σχημάτισε το «πρόσωπο του ανθρώπου» στο φεγγάρι, ευθύνεται επίσης για την μετατόπιση του άξονα – και έχει καταγραφεί στους πολικούς πάγους της Σελήνης» δήλωσε ο Ζίγκλερ.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, αυτό εξηγεί, επίσης, γιατί κάποτε οι πόλοι του φεγγαριού είχαν πολύ περισσότερους πάγους σε σχέση με σήμερα. Λόγω της μετατόπισης των πόλων, ένα μεγάλο μέρος «αθέατων» πάγων έλιωσαν διότι εκτέθηκαν στον ήλιο.
Προηγούμενες μελέτες πάντως είχαν εκτιμήσει ότι ο άξονας της Σελήνης μπορεί να είχε «γείρει» πολύ περισσότερο, έως και 35 μοίρες σε σχέση με την αρχική θέση του. Συνεπώς το ζήτημα παραμένει μάλλον ανοιχτό, έως ότου συλλεχθούν περισσότερα στοιχεία.
Μέχρι σήμερα, τα μοναδικά ουράνια σώματα στο Ηλιακό Σύστημα που έχουν υποστεί παρόμοια μετακίνηση του άξονα περιστροφής και των πόλων τους είναι η Γη, ο Άρης, ο δορυφόρος του Κρόνου, Εγκέλαδος και ο δορυφόρος του Δία, Ευρώπη.
Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science».


econews