Anemoni: Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή: Το τοξόπλασμα η αιτία;

Εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από διαταραχή οργής, μια ψυχιατρική πάθηση που χαρακτηρίζεται από εκρηκτικά επεισόδια αδικαιολόγητου θυμού. Τώρα μια ομάδα ερευνητών από το Πανεπιστήμιο
του Σικάγο λένε ότι αυτό μπορεί να μην είναι δικό τους λάθος αλλά υπάρχει μια σοβαρή πιθανότητα ένα παράσιτο που ζει στον εγκέφαλο, το τοξόπλασμα, να προκαλεί τα ξεσπάσματα οργής,
Περίπου το 30% των ανθρώπων ζουν έχοντας το τοξόπλασμα στον εγκέφαλό τους, χωρίς φυσικά να το γνωρίζουν, αν και το ποσοστό διαφέρει για κάθε χώρα.

Τοξόπλασμα σε εγκέφαλο ασθενούς που είχε AIDS.

Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Journal of Clinical Psychiatry, οι άνθρωποι που πάσχουν από Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή (Intermittent Explosive Disorder IED) -γνωστή και ως Σύνδρομο Θυμού Και Εξαιρετικά Επιθετικής Συμπεριφοράς- έχουν διπλάσιες πιθανότητες να φέρουν το μονοκύτταρο παράσιτο Toxoplasma gondii.
Το παράσιτο περνά το μεγαλύτερο μέρος του κύκλου ζωής του μέσα σε μια γάτα, αλλά μπορεί να μολύνει τους ανθρώπους όταν αυτοί αγγίξουν περιττώματα γάτας και στη συνέχεια βάλουν τα χέρι στο στόμα τους. Το παράσιτα μεταδίδεται επίσης από κρέας ή λαχανικά που δεν είναι καλά μαγειρεμένα ή μολυσμένο νερό και συνήθως παραμένει στο ανθρώπινο σώμα ως μια αβλαβή, λανθάνουσα λοίμωξη.
Για τη μελέτη, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Σικάγο εξέτασαν 358 άτομα που αξιολογήθηκαν για Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή, Διαταραχή Προσωπικότητας, Κατάθλιψη, και άλλες ψυχιατρικές διαταραχές. Κάθε συμμετέχων μετρήθηκε για χαρακτηριστικά γνωρίσματα, συμπεριλαμβανομένου του θυμού, της επιθετικότητας, και της παρορμητικότητας ενώ στη συνέχεια ελέγχθηκε για λανθάνουσα μόλυνση τοξοπλάσμωσης. Το ένα τρίτο των ατόμων διαγνώστηκε με Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή, ένα άλλο τρίτο είχε διαγνωστεί με μια κάποια άλλη ψυχιατρική διαταραχή ενώ το τελευταίο ένα τρίτο δεν είχε αρνητική συμπεριφορά.
Αποδείχθηκε ότι τα άτομα της ομάδας που είχαν διαγνωστεί με Διαλείπουσα Εκρηκτική Διαταραχή είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να έχουν τοξοπλάσμωση σε σύγκριση με το 9% στην υγιή ομάδα ελέγχου καθώς το 22% εξ’ αυτών είχαν το παράσιτο. Τέλος, το 16% των ατόμων που είχαν κάποια άλλη ψυχιατρική διαταραχή είχαν μολυνθεί.

Τοξοπλάσμωση και ψυχικές παθήσεις

Το παράσιτο Toxoplasma gondii είναι γνωστό ότι μπορεί να μεταβάλει τη συμπεριφορά των οργανισμών που μολύνει, π.χ. κάνει τα τρωκτικά πιο τολμηρά και απερίσκεπτα με αποτέλεσμα να πέφτουν πιο εύκολα θύματα των γατών. Στον άνθρωπο η μόλυνση δεν έχει πάντα ορατά συμπτώματα, και συντελεί στον σχηματισμό κυστών στον εγκέφαλο, πράγμα που επιτρέπει στο παράσιτο να ζει εκεί για πάντα. Σύμφωνα με μελέτες έως το ένα τρίτο του πληθυσμού μπορεί να έχει μολυνθεί από τοξόπλασμα, αν και στην πλειονότητα αυτό φαίνεται να παραμένει αβλαβές.
Η τοξοπλάσμωση έχει συσχετιστεί στο παρελθόν με διάφορες ψυχικές παθήσεις, όπως σχιζοφρένεια, διπολική διαταραχή και αυτοκτονική συμπεριφορά. Οι άνθρωποι που έχουν μολυνθεί από τοξόπλασμα παρουσιάσουν επίσης πιο αργές αντιδράσεις και έτσι εμπλέκονται συχνότερα σε τροχαία. Για τις γυναίκες που έχουν μολυνθεί, οι εκρήξεις θυμού μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες καθώς δύο μελέτες που δημοσιεύθηκαν στο JAMA Psychiatry, διαπίστωσαν ότι οι μητέρες με τοξόπλασμα είχαν αυξημένο κίνδυνο αυτοτραυματισμού και βίαιας απόπειρας αυτοκτονίας. Μια άλλη μελέτη βρήκε ότι το 20% των ατόμων με σχιζοφρένεια μπορεί να έχει τοξόπλασμα.
Η νέα μελέτη ενισχύει τις υποψίες ότι το τοξόπλασμα μπορεί να ευθύνεται για τις εκρήξεις θυμού και επιθετικότητας κάτι που βέβαια εξαρτάται από το μέρος του εγκεφάλου στο οποίο έχει εγκατασταθεί. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το παράσιτο μπορεί να επηρεάσει τη δράση των νευροδιαβιβαστών στον εγκέφαλο προκαλώντας υπερβολική ενεργοποίηση της αμυγδαλής (περιοχή που ρυθμίζει τα συναισθήματα) ή να καταστείλει τον αυτοέλεγχο.
Η τοξοπλάσμωση μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, ακόμα και θανατηφόρα για τα αγέννητα μωρά ή σε άτομα με αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα. Σήμερα δεν υπάρχει θεραπεία. Τα φάρμακα μπορούν να διαχειριστεί τη μόλυνση, αν αποκτήθηκε πρόσφατα, αλλά από τη στιγμή που το παράσιτο βρεθεί μέσα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα είναι πολύ δύσκολο να βγει από εκεί. Ο κύριος συντάκτης της μελέτης Emil Coccaro και πρόεδρος της ψυχιατρικής και συμπεριφορικών νευροεπιστημών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, ανέφερε: “Θα χρειαστούν πειραματικές μελέτες για να δούμε αν η θεραπεία της λανθάνουσας τοξοπλάσμωσης με φάρμακα μπορεί να μειώσει την επιθετικότητα”.