Μασονία Τεκτονισμός Ελευθεροτεκτονισμός
εκατομμύρια μέλη.
Οι επιμέρους αδελφότητες, των οποίων η σχέση και μεταξύ τους σύνδεση κυμαίνεται, έχουν ως κοινά στοιχεία κάποιες εθιμοτυπικές διαδικασίες (όπως τη χρήση ιεραρχίας και συγκεκριμένα σύμβολα) και την αναγκαιότητα κάθε μέλος να πιστεύει σε κάποια ανώτερη δύναμη ή Θεό.
Προσδιορίζεται, επίσης, ως το σώμα των διδασκαλιών και πρακτικών της μυστικής αδελφότητας των Ελεύθερων και Αποδεδειγμένων Τεκτόνων, ένα «ιδιότυπο σύστημα ηθικής κεκαλυμμένο δια αλληγοριών και εικονιζόμενο δια συμβόλων».
Άλλοι όροι που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή της αδελφότητας, αλλά είναι ευρύτερη η έννοια τους, είναι Μασονία και Τεκτονισμός. Σύμφωνα με τη μυθολογία των Ελευθεροτεκτόνων, οι ρίζες της αδελφότητας τους ανάγονται στην εποχή της ανέγερσης του Ναού του Σολομώντος.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός στη σύγχρονη εποχή υφίσταται ως παγκόσμια αδελφότητα με περίπου 5 εκατομμύρια μέλη ανά την υφήλιο.
Μέλη της αδελφότητας μπορούν να γίνουν άνδρες ενήλικοι, με ορθή κρίση, έντιμοι και ελεύθεροι, υπό την προϋπόθεση ότι πιστεύουν σε ένα Υπέρτατο Ον και την αθανασία της ψυχής.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός στις διάφορες μορφές του διατηρεί σταθερές τις θεμελιώδεις αξίες του και την πίστη στο Υπέρτατο Όν.
 |
| Goose and Gridiron, Έδρα μίας εκ των ιδρυτικών Στοών της Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας |
Τα παράλληλα Τεκτονικά Σώματα είναι ανεξάρτητα από τη Μεγάλη Στοά, αλλά μέλη τους γίνονται μόνο Διδάσκαλοι Ελευθεροτέκτονες.
 |
| Θυρεός και Σφραγίδα της "Premier" Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας" |
Η πιο πιθανή και ρεαλιστική θεωρία είναι ότι ο Ελευθεροτεκτονισμός ως αδελφότητα αντιπροσωπεύει την εξέλιξη των Επαγγελματικών Στοών (Operative Lodges) των αρχι-"τεκτόνων" του Μεσαίωνα. Σύμφωνα με ημερολόγια μεσαιωνικών κτισμάτων σκώτων λιθοξόων (stonemasons), ήδη από τα τέλη του 14ου αιώνα οι αρχιμάστοροι χτίστες αυτοί μαζεύονταν σε καλύβες, που ως χώροι συγκέντρωσης αποτελούσαν Στοές, για να τραφούν και να αναπαυτούν.
Τον 15ο αιώνα τα αρχεία των ως άνω λιθοξόων αναφέρονται σε φατρίες κτιστών (masons). Στα τέλη του 15ου αιώνα η έννοια της Στοάς υπερέβη τον χώρο συγκέντρωσης και άρχισε να ορίζει την ομάδα λιθοξόων που μαζευόταν σε αυτόν τον χώρο για να ρυθμίζει τα της τέχνης της.
Εν καιρώ, οι Στοές άρχισαν να αναπτύσσουν πρώιμες τελετές μύησης μαθητών και εισήγαγαν τη μυστική λέξη αναγνώρισης ως μέσο απόδειξης της ιδιότητας του μέλους Στοάς και ως διαπιστευτήριο της επαρκούς εκπαίδευσης στην τέχνη του λιθοξόου.
 |
| Ο Θυρεός της "Αρχαίας" Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας |
Στις αρχές του 16ου αιώνα οι Στοές, λόγω της φθίνουσας πορείας τους, άρχισαν να δέχονται στους κόλπους τους και άνδρες οι οποίοι δεν ήταν λιθοξόοι, αλλά μέλη βασιλικών Οίκων και ευγενείς ή απλώς ανθρώπους που ήθελαν να ξεφύγουν από τον θρησκευτικό φανατισμό της εποχής και να δομήσουν μια καλύτερη κοινωνία βασισμένη στην ανεκτικότητα και την ειρηνική συνύπαρξη.
Στα μέσα του 17ου αιώνα υπάρχουν σαφείς ενδείξεις της παρουσίας μυστικής οργάνωσης των Ελευθεροτεκτόνων με τρεις συμβολικούς βαθμούς στην Αγγλία.
Το The Regius Manuscript είναι ένα ποίημα που χρονολογείται περί το 1390 και αποτελεί το παλαιότερο γνωστό Τεκτονικό Χειρόγραφο.
 |
| Ο "Γνώμων και Διαβήτης" στο Εθνικό Τεκτονικό Μνημείο του Τζωρτζ Ουάσινγκτων. |
Το 1723 ο James Anderson έγραψε και εξέδωσε τα Συντάγματα των Ελευθεροτεκτόνων για τη Χρήση των Στοών του Λονδίνου και του Γουεστμίνστερ. Στο έργο αυτό παρατέθηκαν οι κανόνες διακυβέρνησης της αδελφότητας και εξιστορήθηκε η "Ιστορία του Ελευθεροτεκτονισμού", σύμφωνα με την οποία η αδελφότητα καταγόταν απο τις μεσαιωνικές φατρίες κτιστών, που προέρχονταν απο αρχαίους Ρωμαίους και Έλληνες αρχιτέκτονες και μαθηματικούς. Οι τελευταίες είχαν με τη σειρά τους τις αρχαίες ρίζες τους στην βιβλική περιγραφή της ανέγερσης του Ναού του Σολωμόντα. Το έργο αυτό ανατυπώθηκε το 1734 στην Φιλαδέλφια των ΗΠΑ από τον Βενιαμίν Φρανκλίνο, ο οποίος εκείνο το έτος είχε εκλεγεί Μέγας Διδάσκαλος των Ελευθεροτεκτόνων της Πενσυλβανίας των ΗΠΑ.
Παράλληλα, άρχισαν να οργανώνονται και κάποιες άλλες Μυστικές Εταιρείες, που ισχυρίζονταν πως προέρχονταν από τα Ιπποτικά Τάγματα. Αυτά από το 1721 άρχισαν να διαμορφώνουν ένα σύστημα που συνέπλεε με τον Ελευθεροτεκτονισμό. Αποτέλεσμα της διαδικασίας ήταν ο σχηματισμός του Σκωτικού Τύπου, ο οποίος άρχισε από το 1730 να εξαπλώνεται στην υπόλοιπη Ευρώπη.
 |
| Ο Τζωρτζ Ουάσινγκτων με Τεκτονικό Περίζωμα. |
Στη δεκαετία του 1750 παρατηρείται ένα χάος του Σκωτικού Δόγματος που είχε εν τω μεταξύ συγχωνευθεί με το Δόγμα της Βασιλικής Αψίδας (Royal Arch) με καθιέρωση τριών κυρίως συστημάτων: Των "Ροδοσταύρων" (1745), της "Τελειοποίησης" (1754) και της "Αυστηράς Τήρησης" (1762). Επικεφαλής του Δόγματος της Τελειοποίησης ανέλαβε ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσσίας.
Το 1813 ο πρίγκιπας Αύγουστος Φρειδερίκος (1773-1843), Δούκας του Σάσεξ και έκτος γιος του βασιλέα Γεωργίου του 3ου, έγινε Μέγας Διδάσκαλος της Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας και ο αδερφός του ο πρίγκιπας Εδουάρδος Αύγουστος (1767-1820), Δούκας του Κεντ και τέταρτος γιος του Βασιλέα Γεωργίου του 3ου, έγινε Μέγας Διδάσκαλος της Αρχαίας Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. Την εποχή αυτή πραγματοποιήθηκαν τα πιο σοβαρά βήματα για την επανένωση. Σε διάστημα περίπου έξι εβδομάδων είχαν συνταχθεί και ψηφιστεί τα 21 "Άρθρα της Ένωσης" των δύο Μεγάλων Στοών, και στις 27 Δεκεμβρίου 1813, την ημέρα του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, η Premier Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και η Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας σχημάτισαν την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (UGLE)
Η Μεγάλη Στοά της Σκωτίας ιδρύθηκε το 1736 και η Μεγάλη Στοά της Ιρλανδίας το 1725. Τη
δεκαετία του 1730 ο Ελευθεροτεκτονισμός διαδόθηκε στις βρετανικές αποικίες της Αμερικής. Μετά την ανεξαρτησία της Αμερικής, σε κάθε πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών σχηματίστηκε και μία ανεξάρτητη Μεγάλη Στοά. Διάφορες σκέψεις για ίδρυση μιας "Μεγάλης Στοάς των Ηνωμένων Πολιτειών", με τον Τζωρτζ Ουάσινγκτων να έχει τον ρόλο του πρώτου Μεγάλου Διδασκάλου, εγκαταλείφθηκαν πρόωρα. Στις ΗΠΑ είναι γνωστό ότι 14 πρόεδροι ήταν τέκτονες.
Η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας (GOdF) ιδρύθηκε το 1728. Το 1877 η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας αφαίρεσε την προϋπόθεση τα μέλη της να πιστεύουν στο Υπέρτατο Ον, οπότε και οι περισσότερες Αγγλόφωνες Μεγάλες Στοές σταμάτησαν να την αναγνωρίζουν ως "κανονική" και διέκοψαν τις επίσημες σχέσεις τους μάζί της. Η Εθνική Μεγάλη Στοά της Γαλλίας (GLNF) είναι μέχρι σήμερα η μόνη Τεκτονική δύναμη στη Γαλλία που αναγνωρίζεται από την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλία (UGLE).
Λόγω των ανωτέρω, συχνά αναφέρεται πως ο Ελευθεροτεκτονισμός αποτελείται από δύο παράλληλα παρακλάδια που το ένα δεν αναγνωρίζει την "κανονικότητα" του άλλου:
- την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας (UGLE) με όσες Μεγάλες Στοές έχουν καθεστώς αμοιβαίας αναγνώρισης με αυτήν, και
- τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας (GOdF) με όσες Μεγάλες Ανατολές συντάσσονται με την πολιτική της.
 |
| Το Ελευθεροτεκτονικό Μέγαρο της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδας, στην Αθήνα. |
Ο Τεκτονισμός εισήλθε στον ελληνικό χώρο από τα Επτάνησα, την εποχή που ήταν υπό γαλλική και αγγλική κατοχή, και συγκεκριμένα από τις νήσους Κέρκυρα και Ζάκυνθο τις οποίες οι πολέμιοι της οργάνωσης αποκαλούν έως σήμερα «κερκόπορτες» του Μασονισμού.
Όπως ήταν φυσικό, ο λαός των νήσων αυτών δε συμμετείχε εκδηλώνοντας άλλοτε επιφύλαξη και άλλοτε φόβο με συνεπακόλουθες καταστάσεις. Οι εκδηλώσεις αυτές ήταν προϊόντα της άσχημης εικόνας που είχε δημιουργηθεί βλέποντας ν΄ αναμιγνύονται πρώτιστα γνωστά φιλόδοξα πρόσωπα των μικρών τους κοινωνιών με πολιτικές βλέψεις και οικονομικές διεκδικήσεις, μεταξύ των οποίων και επιφανείς Κερκυραίοι και Ζακυνθινοί, δημιουργώντας ιδιαίτερες φιλίες με τους «Φράγκους» (Ιταλο-Ενετούς), όταν οι ίδιοι οι κάτοικοι στέναζαν υπό τη δεσποτεία των κατακτητών. Μάλιστα συμπεριφέρονταν ως απελευθερωμένοι, επιδεικνύοντας καλοπέραση αυτοαποκαλούμενοι «Φραμασόνοι». Βέβαια μεγάλη επιρροή άσκησαν και οι Άγγλοι μέσω της δικής τους Στοάς, στην οποία μαθήτευσαν επίσης ντόπιες προσωπικότητες.
Στις μασονικές εκείνες επιρροές δύο δυνάμεις αντέδρασαν κυρίως, ο ελληνικός λαός, με τις παραπάνω επιφυλάξεις και η Εκκλησία, που με κάθε μέσον και περισσότερο δυναμικά, έφθανε και σε έκτροπα φανατισμού. Βέβαια τα ηχηρά ονόματα των πρώτων Ελλήνων συνεργατών, που είτε είχαν γεννηθεί και ανατραφεί στην τότε "πεφωτισμένη" Δύση, είτε είχαν διανύσει μεγάλο χρονικό διάστημα σε αυτήν, δημιούργησαν τον τεκτονικό θρύλο που στα μάτια των λαϊκών φάνταζε ως μέσο κοινωνικής καταξίωσης και οικονομικής δύναμης. Έτσι τα "τάγματα" αυτά όπως αποκαλείτο τότε κάθε είδους τέτοια οργάνωση, δε βρήκαν άμεση ανταπόκριση για να καρποφορήσουν.
Στη διάρκεια της Βασιλείας του Όθωνα δε φέρεται να υπήρξε καμία τέτοια οργάνωση στο νεοσύστατο κράτος. Περί το τέλος όμως της βασιλείας του, το 1855, φέρονται ήδη κάποιες Στοές να λειτουργούν ανεπίσημα υπό τη σκέπη της "Γκράντε Οριέντε" (Μεγάλης Ανατολής) της Ιταλίας, αποτελούμενες από Ελευθεροτέκτονες μυημένους στην Κέρκυρα και ασφαλώς στη Γαλλία και την Ιταλία.
Μετά τον ερχομό του Γεωργίου του Α΄ (1863) και την "αμαχητί" κατ' απαίτησή του ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, φέρονται ήδη το 1867 επτά τεκτονικές στοές να εργάζονται (ανεπίσημα) στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Χαλκίδα, την Πάτρα, τη Σύρο, τη Λαμία και το Άργος, εκτός εκείνων της Επτανήσου. Στις 16 Φεβρουαρίου του ιδίου έτους οι ελληνικές Στοές ζήτησαν την ανεξαρτησία τους από την "Γκράντε Οριέντε" της Ιταλίας. Αυτή τους δόθηκε δύο μήνες μετά, στις 10 Απριλίου 1867 και η νέα "Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδας" άρχισε να οργανώνεται, κατ’ αρχήν τον Ιούλιο του 1872, εκλέγοντας τον Δημήτριο Ροδοκανάκη (1840-1902) ως Μέγα Διδάσκαλο και αμέσως μετά σχηματίζοντας το Ύπατο Μέγα Συμβούλιο του 33ου για την Ελλάδα. Βέβαια όλα αυτά μέχρι τότε χωρίς καμία επίσημη αναγνώριση από το Ελληνικό κράτος.
Το 1928 η Μεγάλη Ανατολή της Ελλάδας κατάφερε να αναγνωριστεί ως ίδρυμα, ενώ το Ύπατο Μέγα Συμβούλιο σχημάτισε μία κοινωνία του Αστικού Κώδικα. Το 1936, με την αναθεώρηση του Τεκτονικού Συντάγματος της, η Μεγάλη Ανατολή μετονομάστηκε σε Μεγάλη Στοά της Ελλάδας. Το 1976 ορισμένοι έλληνες Ελευθεροτέκτονες αποφάσισαν να εισαγάγουν τον Τύπο της Υόρκης(York Rite), ενώ έως τότε υπήρχε μόνον ο Σκωτικός Τύπος(Scottish Rite). Όταν η Μεγάλη Στοά της Ελλάδας ανακάλυψε πως το νέο σώμα δε θα δεχόταν τις δικές της παρεμβάσεις στη διοίκησή του, απείλησε με διαγραφή τα μέλη του. Αυτή η συμπεριφορά τελικά οδήγησε το Μάιο του 1986 στην ίδρυση της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδας
 |
| Το Ελευθεροτεκτονικό Μέγαρο Λονδίνου, Έδρα της Ενωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας. |
Οι Μεγάλες Στοές και οι Μεγάλες Ανατολές είναι ανεξάρτητα και κυρίαρχα σώματα που κυβερνούν το Τεκτονισμό σε μία ορισμένη επικράτεια ή αλλιώς “δικαιοδοσία”. Δεν υπάρχει κάποιο παγκόσμιο Τεκτονικό σώμα που να προΐσταται των Μεγάλων Στοών και των Μεγάλων Ανατολών, ή που να τους υπαγορεύει τον τρόπο λήψης των αποφάσεών τους, ή που να τους επιβάλλει μία κοινή πολιτική. Ο μόνος σύνδεσμος μεταξύ των επί μέρους δικαιοδοσιών είναι η αμοιβαία αναγνώριση.
«Κανονικότητα» είναι ένας μηχανισμός σύμφωνα με τον οποίο οι Μεγάλες Στοές ή Μεγάλες Ανατολές αναγνωρίζουν η μία την άλλη. Ο μηχανισμός αυτός αποτελείται από μία σειρά κριτηρίων που η εκάστοτε Μεγάλη Στοά έχει ορίσει στα Συντάγματά της. Τα κριτήρια αυτά ποικίλουν, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις έχουν σχέση με την τήρηση ή μη των «Τεκτονικών Οροθεσίων» .Η αναγνώριση αυτή επιτρέπει τις επίσημες σχέσεις σε επίπεδο Μεγάλης Στοάς και την ανταλλαγή επισκέψεων μεταξύ των μελών τους. Ένας Τέκτων που επισκέπτεται μία μη κανονική Στοά κινδυνεύει με διαγραφή από τη Στοά του.
Καθένα από τα δύο παράλληλα παρακλάδια του Ελευθεροτεκτονισμού, αποδέχεται μόνο τις Μεγάλες Στοές που ανήκουν σε αυτό ως «κανονικές». Μπορεί οι περισσότερες Μεγάλες Στοές να ανήκουν στο παρακλάδι που συμπλέει με την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας και οι περισσότερες Μεγάλες Ανατολές να ανήκουν στο παρακλάδι που συμπλέει με τη Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας, πάντως η διάκριση μεταξύ Στοάς ή Ανατολής δέν αποτελεί από μόνη της κριτήριο κανονικότητας. Επιπροσθέτως, ως μη κανονικές θεωρούνται σε παγκόσμιο επίπεδο και όσες οργανώσεις ιδρύονται από μόνες τους και αυτοχαρακτηρίζονται ως Τεκτονικές, δίχως όμως να αναγνωρίζονται από κάποιο από τα δύο παρακλάδια. Τέλος, ως μη κανονικές χαρακτηρίζονται και οι Στοές που δέχονται ως μέλη τους ταυτόχρονα και άνδρες και γυναίκες, οι αποκαλούμενες "μεικτές".
Τεκτονική Στοά
Η Τεκτονική Στοά αποτελεί τον «πυρήνα» της οργάνωσης του Ελευθεροτεκτονισμού. Κάθε νέα Στοά πρέπει να υπόκειται σε μία κανονική Μεγάλη Στοά ή Μεγάλη Ανατολή. Η Στοά είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί τις οδηγίες της Μεγάλης Στοάς στην οποία υπόκειται όσον αφορά την εφαρμογή των Συνταγμάτων, όμως κατά τα άλλα είναι ανεξάρτητη διοικητική μονάδα. Μία Στοά πρέπει να έχει Τακτικές και προγραμματισμένες συνεδριάσεις, όπου θα λαμβάνουν χώρα οι τεκτονικές εργασίες των μελών της, και πρέπει να συνέρχεται μόνο στην έδρα της (εκτός εκτάκτων περιπτώσεων). Αρμοδιότητα της Στοάς είναι η μύηση και προαγωγή των μελών της, η εγκατάσταση του Σεβασμίου Διδασκάλου και των Αξιωματικών της, η απόκτηση και διατήρηση των κοσμημάτων και κειμηλίων της, η ενδυνάμωση των δεσμών ανάμεσα στις οικογένειες μέσω των διαφόρων εκδηλώσεων που οργανώνει και διάφορα άλλα θέματα σε επίπεδο βάσης (μη περιοριστικά).
Η Στοά είναι η μόνη Αρχή που μπορεί να μυήσει κάποιον στον Ελευθεροτεκτονισμό και όταν γίνεται κάτι τέτοιο ο νέος Ελευθεροτέκτων αποκαλεί αυτή την Στοά ως «μητρική» του, ισοβίως. Ένας Διδάσκαλος Ελευθεροτέκτων έχει το δικαίωμα να επισκέπτεται όποια Στοά υποκείμενη στη Μεγάλη Στοά του επιθυμεί. Επίσης, μπορεί να επισκεφθεί και οποιαδήποτε άλλη Στοά επιθυμεί, αρκεί αυτή να υπόκειται σε κάποια Μεγάλη Στοά που να είναι αμοιβαία αναγνωριζόμενη με τη δική του. Εκτός της συνδρομής του και της συμμετοχής του στη «μητρική» του Στοά, ένας Διδάσκαλος Ελευθεροτέκτων μπορεί καταβάλλοντας επιπλέον συνδρομή να είναι μέλος και άλλων Στοών, που όμως πρέπει να υπόκεινται στην ίδια Μεγάλη Στοά με τη δική του.
Συνηθίζεται ο όρος «Στοά» να αναφέρεται στο χώρο που συνεδριάζουν οι Ελευθεροτέκτονες, όμως ο όρος πιο πολύ αναφέρεται στους ίδιους τους Ελευθεροτέκτονες που συνεδριάζουν. Έτσι «Στοά» στην πραγματικότητα είναι οι συνεδριάζοντες Ελευθεροτέκτονες. Οι Στοές, ως κτίρια, αναφέρονται ανά περιπτώσεις ως «Ναοί». Διαφορετικές Στοές συνεδριαζόντων Τεκτόνων, μπορεί να χρησιμοποιούν σε διαφορετικές στιγμές ή ημέρες τον ίδιο χώρο της Στοάς.
Οι πρώτες Στοές συνεδρίαζαν όπου μπορούσαν και πολλές φορές οι Τεκτονικές εργασίες γίνονταν σε καπηλειά. Οι περισσότερες Στοές απαρτίζονται από Ελευθεροτέκτονες που ζουν σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή. Σε κάποιες Στοές η συμμετοχή απαιτεί πλήρωση ιδιαίτερων κριτηρίων, που έχουν κυρίως σχέση με το κοινωνικό υπόβαθρο ή την καταγωγή. Επίσης υπάρχουν «Ερευνητικές Στοές», οι οποίες κάνουν μέλη τους μόνο Διδασκάλους Ελευθεροτέκτονες και ασχολούνται με τη Φιλοσοφία του Ελευθεροτεκτονισμού και την Ιστορία του.
 |
| Ο σταυρός του τάγματος των Ναϊτών Ιπποτών. |
Στον Ελευθεροτεκτονισμό δεν υπάρχει βαθμός ανώτερος του Διδασκάλου Ελευθεροτέκτονος.
Όμως υπάρχουν «Σώματα» που δέχονται ως μέλη τους μόνο Διδασκάλους Ελευθεροτέκτονες.
Τα Σώματα αυτά είναι ανεξάρτητα από τη «Συμβολική Στοά».
Μπορούν να περιγραφούν ως συμπληρωματικά ή «παράλληλα» και συνήθως παρέχουν περαιτέρω οπτικές σε κάποια αλληγορικά, ηθικά ή και φιλοσοφικά στοιχεία του Ελευθεροτεκτονισμού.
Αν και ανεξάρτητα, τα «παράλληλα Σώματα», χαρακτηρίζονται Ελευθεροτεκτονικά, αφού για να γίνει κάποιος μέλος τους πρέπει να είναι ήδη Ελευθεροτέκτονας.
Τα άρθρα της «Ένωσης» της «Premier Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας» με την «Αρχαία Μεγάλη Στοά της Αγγλίας» (σε «Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας» το 1813) περιόρισαν την αναγνώριση σε συγκεκριμένα Σώματα, όπως αυτά που εντάσσονται στο Σκωτικό Τυπικό και στο Τυπικό της Υόρκης. Κάποια «παράλληλα Σώματα», όπως για παράδειγμα αυτό των Ναϊτών Ιπποτών, έχουν επιπλέον απαιτήσεις λόγω της φύσης τους.
Τέλος, υπάρχουν σώματα στα οποία συμμετέχουν μόνο Ελευθεροτέκτονες, αλλά δεν έχουν σχέση με τη διδασκαλία του Ελευθεροτεκτονισμού, οπότε τυπικά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως «παράλληλα Σώματα».
Ενώ ο Ελευθεροτεκτονισμός συχνά χαρακτηρίζεται ως «μυστική οργάνωση» ή «μυστική κοινωνία», οι ίδιοι οι Ελευθεροτέκτονες διαφωνούν και ισχυρίζονται πως είναι απλά μια συντεχνία που τηρεί μυστικές κάποιες συγκεκριμένες πτυχές της.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός κατά τον 21ο αιώνα έπαψε να είναι τόσο “λαοφιλής” όσο και “μυστική κοινωνία”. Πιο ορθό θα ήταν να χαρακτηριστεί ως μία κοινωνία που κρατάει μυστικά.
Ένα εκ των μυστικών αυτών και το μόνο πραγματικά ουσιαστικό που έχει απομείνει στον Ελευθεροτεκτονισμό, είναι ο ιδιαίτερος τρόπος αναγνώρισης ανάμεσα στα μέλη του.
Παρά τις επιμέρους διαφορές, η βασική φροντίδα του Ελευθεροτεκτονισμού είναι η φιλανθρωπική εργασία σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή ή γενικότερα, η προώθηση της ηθικής ακεραιότητας μέσω της συμπεριφοράς των μελών του στο κοινωνικό σύνολο και η ανάπτυξη και διατήρηση της Αδελφικής αγάπης.
Οι Ελευθεροτέκτονες χρησιμοποιούν κάποιο τυπικό εργασιών κατά τις συναντήσεις τους. Δεν υπάρχει ένα μοναδικό τυπικό και κάθε μεγάλη Στοά είναι ελεύθερη να ακολουθεί το δικό της. Εντούτοις, υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στα διάφορα τυπικά εργασιών που χρησιμοποιούν οι Μεγάλες Στοές. Για παράδειγμα, όλα τα Ελευθεροτεκτονικά τυπικά εργασιών κάνουν χρήση του αρχιτεκτονικού συμβολισμού των εργαλείων των «πρακτικών» λιθοξόων του μεσαίωνα. Οι Ελευθεροτέκτονες, ως «θεωρητικοί» τέκτονες (που χτίζουν, δηλαδή, με τη φιλοσοφική έννοια και όχι την κυριολεκτική), χρησιμοποιούν αυτόν τον συμβολισμό για να διδάξουν ηθικά μαθήματα των αρχών της «Αδελφικής Αγάπης, Αρωγής και Αλήθειας», ή όπως συνηθίζεται να αναφέρεται στη Μεγάλη ανατολή της Γαλλίας «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα».
Δύο από τα κύρια σύμβολα που βρίσκονται πάντα σε μια Στοά είναι ο «Γνώμονας» και ο «Διαβήτης». Τα δύο αυτά σύμβολα χρησιμοποιούνται από τον Ελευθεροτεκτονισμό για την εξαγωγή ηθικών συμπερασμάτων.
Τα ηθικά συμπεράσματα εξάγονται μέσω των αλληγοριών του Ελευθεροτεκτονικού τυπικού. Καθώς ο Ελευθεροτέκτονας εξελίσσεται δια μέσου «βαθμών», κερδίζει γνώση και κατανόηση του εαυτού του, της σχέσης του με τους άλλους και του δεσμού του με το Υπέρτατο Ον (όπως ο καθένας το αντιλαμβάνεται). Ενώ η διερεύνηση και ανάπτυξη των φιλοσοφικών απόψεων και πεποιθήσεων του Ελευθεροτεκτονισμού είναι έργο των ειδικών Ερευνητικών και Καθοδηγητικών Στοών, παρόλα αυτά μεμονωμένοι Ελευθεροτέκτονες συχνά εκδίδουν μελέτες για αυτές. Κάθε Ελευθεροτέκτονας μπορεί να στοχάζεται για τα σύμβολα και τον σκοπό του Ελευθεροτεκτονισμόυ και μάλιστα ως κάποιο βαθμό αναμένεται από αυτόν, καθώς εξελίσσεται δια μέσου των «βαθμών», να ερευνά το νόημα του Ελευθεροτεκτονισμού.
Η «Βίβλος του Ιερού Νόμου» πάντα εκτίθεται σε μια ανοικτή Στοά. Σε κάποιες από τις Στοές της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας, αντί της «Βίβλου» χρησιμοποιούνται τα Ελευθεροτεκτονικά «Συντάγματα». Επιπλέον, ο κάθε υποψήφιος επιλέγει, ανάλογα με τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ενώπιον ποιού «Ιερού Κώδικα» θα ορκιστεί να τηρεί τις υποχρεώσεις του.
Σε Στοές που απαρτίζονται από μέλη διαφόρων θρησκειών είναι συνηθισμένο να εκτίθενται άνω του ενός «Ιεροί Κώδικές».
Στον Ελευθεροτεκτονισμό το Υπέρτατο Ον αναφέρεται ως «Μέγας Γεωμέτρης του Σύμπαντος», για να γίνει σαφές πως η αναφορά είναι γενική και όχι συνδεδεμένη με κάποια συγκεκριμένη θρησκευτική αντίληψη για τον Θεό.
Οι τρεις βαθμοί της «Συμβολικής Στοάς» του Ελευθεροτεκτονισμού είναι:
«Μαθητής», ο βαθμός του νεοεισελθόντα Ελευθεροτέκτονα,
«Εταίρος», ο βαθμός του διελθόντα Ελευθεροτέκτονα, και
«Διδάσκαλος», ο βαθμός του εγερθέντα Ελευθεροτέκτονα.
Οι βαθμοί αντιπροσωπεύουν φάσεις προσωπικής πνευματικής ανάπτυξης. Οι αλληγορικές έννοιες του Ελευθεροτεκτονισμού προσλαμβάνονται διαφορετικά από κάθε Ελευθεροτέκτονα, ανάλογα με το επίπεδό του, αλλά πάντα στα πλαίσια του Συντάγματος στο οποίο εργάζεται. Η κοινή συμβολική διάρθρωση και τα κοινά «Αρχέτυπα», ανά την υφήλιο, παρέχουν στον κάθε Ελευθεροτέκτονα τα μέσα για να δώσει τις δικές του απαντήσεις στα φιλοσοφικά ερωτήματα της ζωής.
Στον Ελευθεροτεκτονισμό δεν υπάρχει βαθμός ανώτερος του Διδασκάλου Ελευθεροτέκτονα.
Παρόλα αυτά, κάποια τεκτονικά σώματα, που χαρακτηρίζονται ως «παράλληλα» της «Συμβολικής Στοάς», έχουν περαιτέρω βαθμούς με μεγαλύτερη αρίθμηση. Αυτά τα σώματα δέχονται μόνο Διδασκάλους Ελευθεροτέκτονες και είναι περισσότερο συμπληρωματικά του βαθμού του Διδασκάλου, παρά εξέλιξή του.
Ένα παράδειγμα «παράλληλου Σώματος» είναι το Scottish Rite, τον οποίο συνιστούν βαθμοί αριθμημένοι από 4ος έως 33ος
Κάθε υποψήφιος αναλαμβάνει κάποιες υποχρεώσεις βάσει του όρκου που δίνει κατά τη μύησή του στην Αδελφότητα. Οι υποχρεώσεις αυτές είναι να παραμένει πιστός στους κανόνες της αδελφότητας και να τηρεί τα «μυστικά του Ελευθεροτεκτονισμού», που είναι τα διάφορα σημεία, τεκμήρια και λέξεις αναγνώρισης σε κάθε βαθμό.
Στις «κανονικές» Στοές αυτός ο όρκος δίνεται οικεία βουλήσει, στη «Βίβλο του Ιερού Νόμου» του Υπέρτατου Όντος που ο κάθε υποψήφιος πιστεύει.
Τα Οροθέσια του Ελευθεροτεκτονισμού ορίζονται ως αρχαίες και αμετάβλητες αρχές και κριτήρια με τα οποία κρίνεται η «κανονικότητα» των Στοών και των Μεγάλων Στοών. Κάθε Μεγάλη Στοά είναι αυτοδιοικούμενη και δέν υπάρχει κάποιο μοναδικό σώμα που να άρχει στο σύνολο του Ελευθεροτεκτονισμού, για αυτόν τον λόγο η μετάφραση των Οροθεσίων ποικίλλει ανάμεσα στις Μεγάλες Στοές. Η σκέψη για Οροθέσια εμφανίζεται σε Ελευθεροτεκτονικούς κανονισμούς από το 1723, και μάλλον προέρχονται απο τους κανονισμούς των μεσαιωνικών συντεχνιών λιθοξόων. Το 1858, ο Albert G. Mackey επιχείρησε να θεσπίσει 25 Οροθέσια.
Η αδελφότητα ασχολείται ευρέως με τη φιλανθρωπία και την κοινωνική εργασία. Στη σύγχρονη εποχή συλλέγονται χρήματα μόνο από τις συνδρομές των μελών και διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Παγκοσμίως ο Ελευθεροτεκτονισμός δαπανά σημαντικά χρηματικά ποσά σε μη Τεκτονικές φιλανθρωπίες, τοπικά, εθνικά και διεθνώς.
Σε προηγούμενους αιώνες, οι διαθέσιμοι χρηματικοί πόροι για τη φιλανθρωπία συλλέγονταν με τη μορφή Ταμείου Αλληλοβοήθειας και υπήρχαν περίπλοκοι κανονισμοί για τον καθορισμό της καταλληλότητας του αιτούντα χρηματική βοήθεια, συμφώνως προς αυστηρά τεκτονικά κριτήρια.
 |
| Μύηση στον Ελευθεροτεκτονισμό. 18ος αιώνας |
Για να εισχωρήσει κάποιος στον Ελευθεροτεκτονισμό πρέπει να αποταθεί αυτοβούλως σε κάποιο ήδη μέλος, που θα τον συστήσει και θα τον προτείνει και να κάνει από μόνος του αίτηση εισδοχής στη Στοά της κοινότητάς του. Πιο σπάνια είναι στις μέρες μας η περίπτωση όπου αυτός που επιθυμεί να εισέλθει στον Ελευθεροτεκτονισμό πρέπει να το ζητήσει τρεις φορές και όχι μόνο μία.
Κάποιες Στοές είναι πιο δεκτικές σε νέα μέλη ενώ άλλες περισσότερο επιλεκτικές. Ασχέτως με τον τρόπο που μια Στοά δέχεται υποψηφίους, ένας υποψήφιος για να γίνει δεκτός ως μέλος της και να μυηθεί από αυτή στον Ελευθεροτεκτονισμό, πρέπει να υπερψηφισθεί από τα μέλη της ενόσω αυτή είναι «ανοιχτή», δηλαδή ενόσω η Στοά εργάζεται. Το εάν ο υποψήφιος γίνεται αποδεκτός με σχετική ή απόλυτη πλειοψηφία, διαφέρει ανά περίπτωση και εξαρτάται από τον εσωτερικό κανονισμό της εκάστοτε Στοάς.
Γενικότερα, για να γίνει Ελευθεροτέκτονας στον αμιγή Τεκτονισμό, κάποιος υποψήφιος πρέπει:
Να είναι άνδρας που προσέρχεται αυτοβούλως.
Να πιστεύει σε κάποιο Υπέρτατο Ον, όποια υπόσταση και εάν έχει αυτό για τον καθένα.
Να έχει τουλάχιστον το ελάχιστο της αποδεκτής ηλικίας. Αυτό κυμαίνεται από 18 έως 25 έτη αναλόγως της Μεγάλης Στοάς (Στην Ελλάδα είναι τα 21 έτη).
Να είναι άνθρωπος καλών ηθικών αρχών, καλού χαρακτήρα και καλής φήμης.
Να είναι ψυχικά, διανοητικά και σωματικά υγιής. Δηλαδή, ο υποψήφιος πρέπει να μην πάσχει από κάτι και να μην είναι σε τέτοια κατάσταση που να τον εμποδίζει να εκτελεί τα καθήκοντά του.
Να είναι ελεύθερος από γέννησης.
Η απαίτηση αυτή διατηρείται στην σύγχρονη εποχή ως ιστορικό αξίωμα.
Να έχει προταθεί από δύο ήδη μέλη της Στοάς, οι οποίοι και εγγυώνται για αυτόν.
Οι παραπάνω απαιτήσεις, γενικότερα, οριοθετούν την ελευθεροτεκτονική «κανονικότητα» ή μη του αμιγούς Τεκτονισμού. Μια αποδεκτή απόκλιση από αυτές είναι να επιτρέπεται σε έναν «Λυκιδέα» (τον υιό ενός Ελευθεροτέκτονα), να μυείται προ του ελάχιστου ορίου ηλικίας, ποτέ όμως πριν τα 18 του έτη.
 |
| Ο οφθαλμός της Θείας Πρόνοιας |
Ο Ελευθεροτεκτονισμός δηλώνει ρητά και ανοικτά πως δεν είναι ούτε θρησκεία ούτε υποκατάστατο θρησκείας. Ο Τζέιμς Άντερσον (James Anderson) (1679-1739) στα Συντάγματα των Ελευθέρων Τεκτόνων του 1723 εισάγει την ιδέα της φυσικής θρησκείας, δηλαδή της πίστης στον μοναδικό Θεό που ο καθένας λατρεύει. Ο «κανονικός» Ελευθεροτεκτονισμός αξιώνει οι υποψήφιοι του να πιστεύουν σε ένα «Υπέρτατο Ον», όποιο και αν είναι αυτό για τον καθένα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα άνδρες από μία ευρεία κλίμακα πίστεων να μπορούν να γίνουν Ελευθεροτέκτονες.
Από τις αρχές του 19ου αιώνα, η Μεγάλη Ανατολή της Γαλλίας έδωσε μια γενικότερη και μη δογματική έννοια στο «Υπέρτατο Ον», με αποτέλεσμα να δέχεται ως μέλη της και άθεους υποψηφίους. Αυτό το γεγονός οδήγησε σε ρήξη τις σχέσεις της με την Ενωμένη Μεγάλη Στοά της Αγγλίας.
Αντιτεκτονισμός είναι η «ομολογημένη αντίδραση στον Ελευθεροτεκτονισμό». Δεν υπάρχει κάποια ομοιογενής κίνηση αντιδρώντων. Τον Αντιτεκτονισμό αποτελούν κριτικές θεμελιωδώς ασύμβατες, προερχόμενες από ομάδες ανθρώπων, κυρίως πολιτικής και θρησκευτικής φύσεως, που αντιτίθενται στον Ελευθεροτεκτονισμό η καθεμιά για τους δικούς της λόγους.
Από τον 18ο αιώνα υπήρξαν αρκετές «αποκαλύψεις» για τον Ελευθεροτεκτονισμό. Αυτές, σύμφωνα με τους Ελευθεροτέκτονες, συχνά στερούνταν συνοχής, ήταν για διάφορους λόγους απαρχαιωμένες, ή ήταν εμφανείς απάτες. Αυτές οι «αποκαλύψεις» συχνά έγιναν η βάση για την κριτική στον Ελευθεροτεκτονισμό, κυρίως πολιτικής και θρησκευτικής φύσεως
Ο Ελευθεροτεκτονισμός προσέλκυσε την κριτική θεοκρατικών καθεστώτων και οργανωμένων θρησκειών με την κατηγορία ότι ανταγωνίζεται τη θρησκεία. Επίσης, κατηγορήθηκε για ετεροδοξία μέσα στους κόλπους του. Τέλος, έγινε συχνά στόχος «θεωριών συνωμοσίας», που τον θεωρούν απόκρυφη και διεφθαρμένη δύναμη.
Αν και μέλη ποικίλων πίστεων παραθέτουν τις ενστάσεις τους, κάποια χριστιανικά θρησκευτικά δόγματα έχουν ιδιαίτερα αρνητική στάση έναντι του Ελευθεροτεκτονισμού, απαγορεύοντας ή αποθαρρύνοντας τα μέλη τους από το να γίνουν Ελευθεροτέκτονες.
Το θρησκευτικό δόγμα με την μεγαλύτερη ιστορία εναντίωσης στον Ελευθεροτεκτονισμό είναι η Καθολική Εκκλησία. Οι ενστάσεις που προβάλλει η Καθολική Εκκλησία βασίζονται στον ισχυρισμό πως ο Ελευθεροτεκτονισμός διδάσκει μια νατουραλιστική θεϊστική πίστη που δεν συνάδει με το δόγμα της Εκκλησίας.
Σειρά Παπικών επισήμων αναγγελιών εκδόθηκαν εναντίον του Ελευθεροτεκτονισμού. Η πρώτη από αυτές ήταν η «In Eminenti» του Πάπα Κλεμεντίου του 7ου που εκδόθηκε στις 28 Απριλίου του 1738, ενώ η πιό πρόσφατη ήταν η «Ab Apostolici» του Πάπα Λεοντίου του 8ου που εκδόθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1890. Ο Κώδικας Εκκλησιαστικού Δικαίου του 1917 δήλωνε ρητά πως η συμμετοχή στον Ελευθεροτεκτονισμό αυτομάτως συνεπάγεται τον αφορισμό.
Ο Κώδικας Εκκλησιαστικού Δικαίου του 1917 επίσης απαγόρευε βιβλία φιλικά στον Ελευθεροτεκτονισμό.
Από την πλευρά του, ο Ελευθεροτεκτονισμός ποτέ δεν εναντιώθηκε στο να εισέρχονται στην αδελφότητα Καθολικοί Χριστιανοί. Οι φίλιες Μεγάλες Στοές της «Ενωμένης Μεγάλης Στοάς της Αγγλίας» διαψεύδουν τις αξιώσεις της Εκκλησίας και δηλώνουν πως εμμένουν σαφώς στην αρχή τους ότι «ο Ελευθεροτεκτονισμός δεν είναι θρησκεία, ούτε υποκατάστατο για την θρησκεία.»
Πολλά Ισλαμικά αντιτεκτονικά επιχειρήματα είναι στενά συνδεδεμένα με τον αντισημιτισμό και τον αντισιωνισμό.
Κάποιοι Μουσουλμάνοι ισχυρίζονται οτι ο Ελευθεροτεκτονισμός προάγει τα συμφέροντα των Εβραίων παγκοσμίως και πως ένας εκ των στόχων του είναι η αναδόμηση του Ναού του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ.
Αρκετές χώρες με σημαντικό Μουσουλμανικό στοιχείο απαγορεύουν τον Ελευθεροτεκτονισμό εντός της επικρατείας τους. Πάντως, σε χώρες όπως η Τουρκία, το Μαρόκο και η Αίγυπτος έχουν ιδρυθεί Μεγάλες Στοές.
Διάφορες θεωρίες συνωμοσίας έχουν συνδέσει τον Ελευθεροτεκτονισμό με τη «Νέα Παγκόσμια Τάξη», και δηλώνουν πως ο Ελευθεροτεκτονισμός ως οργάνωση είτε τείνει στην παγκόσμια κυριαρχία ή ήδη μυστικά έχει τον έλεγχο της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής. Ιστορικά ο Ελευθεροτεκτονισμός προσέλκυσε τις επικρίσεις και τις διώξεις της πολιτικά ακροδεξιάς (π.χ. της Ναζιστικής Γερμανίας) και της ακροαριστεράς (π.χ. των πρώην Κομουνιστικών καθεστώτων στην ανατολική Ευρώπη).
Σε κάποιες χώρες ο αντιτεκτονισμός είναι συχνά συνδεδεμένος με τον αντισημιτισμό και τον αντισιωνισμό. Για παράδειγμα, το 1980 ο Σαντάμ Χουσεΐν άλλαξε τον Ιρακινό ποινικό κώδικα καθιστώντας κακούργημα την «προαγωγή και επευφημία Σιωνιστικών αρχών, συμπεριλαμβανομένου του Ελευθεροτεκτονισμού, ή όποιων συνδέονται με Σιωνιστικές οργανώσεις.»
Το 1799 ο Ελευθεροτεκτονισμός στην Αγγλία σχεδόν σταμάτησε, λόγω Κοινοβουλευτικής αναγγελίας. Ως επακόλουθο της Γαλλικής Επανάστασης, η «Νομοθετική Πράξη περί Παρανόμων Εταιρειών» του 1799 απαγόρευε κάθε συγκέντρωση ομάδων που απαιτούσαν τα μέλη τους να αναλάβουν με όρκο κάποια υποχρέωση.
Οι Μεγάλοι Διδάσκαλοι αμφοτέρων των «Μοντέρνων» και των «Αρχαίων» Ελευθεροτεκτόνων, εξήγησαν στον Πρωθυπουργό Γουίλιαμ Πιτ (William Pitt) που δεν ήταν Ελευθεροτέκτων, πως η αδελφότητα υποστήριζε τον νόμο και την νομίμως εκλεγμένη εξουσία και ότι συμμετείχε ενεργά σε φιλανθρωπικές εργασίες.
Ως αποτέλεσμα ο Ελευθεροτεκτονισμός εξαιρέθηκε από τους όρους αυτής της Νομοθετικής Πράξεως.
Η «Νομοθετική Πράξη περί Παρανόμων Εταιρειών» καταργήθηκε από το Κοινοβούλιο το 1967.
Το 1826 ο Ελευθεροτεκτονισμός στις Ηνωμένες Πολιτείες αντίκρισε πολιτική πίεση μετά την εξαφάνιση του Γουίλιαμ Μόργκαν (William Morgan). Η «Υπόθεση Μόργκαν» τροφοδότησε ένα αντιτεκτονικό κίνημα, που μεσουράνησε κατά τον σχηματισμό ενός βραχύβιου αντιτεκτονικού κόμματος, το οποίο έθεσε υποψηφίους για τις Προεδρικές εκλογές του 1828 και του 1832.
Ακόμη και στις σύγχρονες δημοκρατίες ο Ελευθεροτεκτονισμός εξακολουθεί ενίοτε να κατηγορείται ότι είναι ένα δίκτυο στο οποίο άτομα απασχολούνται με τη ρουσφετολογία, χρησιμοποιώντας τις διασυνδέσεις τους στην αδελφότητα για πολιτική επιρροή και επιχειρηματικές συναλλαγές. Ο Ελευθεροτεκτονισμός επισήμως και ρητώς διαψεύδει αυτούς τους ισχυρισμούς.
 |
| Μη-με-λησμόνει |
Τα διατηρημένα αρχεία του «Reichssicherheitshauptamt» (Κεντρικό Γραφείο Ασφαλείας του Ράιχ) δείχνουν την δίωξη των Ελευθεροτεκτόνων.
Αν και ο αριθμός δεν είναι γνωστός επακριβώς, εκτιμάται πως 80 με 200 χιλιάδες Ελευθεροτέκτονες εκτελέστηκαν από το Ναζιστικό καθεστώς. Οι Ελευθεροτέκτονες τρόφιμοι των στρατοπέδων συγκέντρωσης θεωρούνταν πολιτικοί κρατούμενοι και έφεραν ένα αντιστραμμένο κόκκινο τρίγωνο.
Κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου οι Ελευθεροτέκτονες φορούσαν το σήμα με το μικρό μπλε λουλούδι («μη-με-λησμόνει») ως μυστικό σημάδι αναγνώρισης μεταξύ τους.
Στις μέρες μας, Ελευθεροτέκτονες ανα την υφήλιο φέρουν το σήμα «μη-με-λησμόνει» στο πέτο τους για να θυμούνται όλους αυτούς που υπέφεραν στο όνομα του Ελευθεροτεκτονισμού, κυρίως κατά την Ναζιστική περίοδο.
.jpg)
Ο αμιγής Ελευθεροτεκτονισμός συχνά επικρίνεται για το γεγονός πως δε δέχεται γυναίκες ως μέλη. Από υιοθέτησης των «Συνταγμάτων των Ελευθέρων Τεκτόνων» του Τζέιμς Άντερσον 1679-1739) το 1723, έχει γίνει δεκτό ως αξίωμα από τους «κανονικούς» Ελευθεροτέκτονες πως μόνο άνδρες μπορούν να γίνουν Ελευθεροτέκτονες. Έτσι οι «κανονικές» Μεγάλες Στοές δεν δέχονται γυναίκες διότι πιστεύουν πως αυτό θα παραβίαζε τα «αρχαία Οροθέσια».
Ενώ οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να συμμετέχουν σε αμιγείς Στοές, υπάρχουν πολλές γυναικείες αδελφότητες (κυρίως στις Η.Π.Α.) οι οποίες σχετίζονται με τον «κανονικό» Ελευθεροτεκτονισμό και τα «παράλληλα» του Σώματα, όπως οι «Θυγατέρες του Νείλου», η «Αδελφότητα του Αμάρανθου», οι «Θυγατέρες του Ιώβ», η «Αδελφότητα του Ανατολικού Αστέρος», οι «Κορασίδες του Ουράνιου Τόξου» . Αυτές έχουν τα δικά τους τυπικά και παραδόσεις, αλλά ακολουθούν το Ελευθεροτεκτονικό μοντέλο. Από το 1882 μικτές Στοές συναντώνται στη Γαλλία. Ο «Μεικτός Τεκτονισμός» δέχεται συνάμα άνδρες και γυναίκες[
wikipedia/Η ΔΙΑΔΡΟΜΗ
αναρτήθηκε από το χρήστη Anemoni @ 5:50 μ.μ.
<< Αρχική σελίδα