Φιλία... ή λυκό-φιλία ;

...από την Αγγελική

Από μικρή η μητέρα μου ελεγε... «Αγγελική μου να προσέχεις τις φίλες σου κοριτσάκι μου, γιατί δεν υπάρχουν αληθινές φιλές πλέον. Όλα κρύβονται πίσω από το συμφέρον και από την υποκρισία. Σπανίζει σήμερα η πραγματική φιλία!»
Ειλικρινά, πολλές φόρες της απάντησα όταν μου το έλεγε αυτό «έλα μαμά, η Κατερίνα είναι πραγματική μου φίλη είμαστε μαζί από τα 11, στο ίδιο θρανίο, στην ίδια γειτονία».
Η απάντηση της πάντα η ίδια, «εύχομαι, να μην βγω αληθινή».
Πέρασαν τα χρόνια και η Κατερίνα άρχισε να απομακρύνετε από δίπλα μου, βλέπετε δεν ήμουν εγώ στην παρέα του καλού της. Ξέχασε όλα αυτά που ζήσαμε και περάσαμε μαζί, για έναν άντρα.
Καθώς μεγάλωνα έμαθα και εγώ να προσέχω τι λέω, που το λέω, με ποιες θα κάνω παρεούλα και τέτοια. Μα καμία δεν έκανα πραγματική μου φίλη, κρατούσα τις αποστάσεις μετά το πάθημα με την Κατερίνα. Όχι όμως ότι αργότερα δεν έκανα…
Κάποια στιγμή γνώρισα την Λένα, παράξενη κοπέλα, κλειστή στο εαυτό της. Κάναμε στην αρχή λίγο παρέα, που και που για κανένα καφεδάκι , μα μέχρι εκεί καμία δεν ανοιγόταν. Ήξερα ότι είχε μάλιστα και μια κολλητή την Γεωργία .
Μια μέρα όμως μου ζήτησε να μιλήσουμε. Όταν μείναμε μόνες, μου εξομολογήθηκε όλη την ζωή της και τα προβλήματα της με την πεθερά της και γενικότερα ότι την βασανίζει εδώ και χρόνια . Την ρώτησα - μόλις τελείωσε - γιατί θέλησε να τα πει σε μένα όλα αυτά και όχι στην Γεωργία ;
-   Ξέρεις η Γεωργία είναι φίλη μου από παλιά που ήμασταν στο γυμνάσιο, μα πάντα είχε την τάση για κουτσομπολιό. Ποτέ δεν άφησα ελεύθερο τον εαυτό μου απέναντι της, δεν μου άρεσε ο τρόπος που σκέπτεται για τους άλλους! Έχει ένα ιδιαίτερο τρόπο να μιλά για τους άλλους, πάντα οι άλλοι είναι οι στραβοί ή κακοί ή λάθος  και αυτή φυσικά πάντα η «σωστή» . Προσπάθησα πολλές φόρες να της ανοίξω συζήτηση για όλα αυτά, αλλά πάντα έλεγε «Αχ Λένα μου εσυ δεν ξέρεις, είσαι καλός άνθρωπος!»
-   Τι δεν ξέρω ;
-   Δεν ξέρεις ότι όλοι αυτοί γύρω μας  είναι οι παράξενοι, οι κακοί, οι εκμεταλλευτές, έχουν όλοι κάνει τα «όργια», μην κοιτάς που εμείς είμαστε αγαθές και καλές! Πως μπορεί να εμπιστευτεί κάποιος σ’ ένα τέτοιο άτομο τα προβλήματα του;
Η Γεωργία - αυτό που έχει - εγώ θα το έλεγα αρρώστια. Δεν γίνεται να μην σχολιάσει όποιον κι αν δει, ότι και ν’ ακούσει. Όπως επίσης και ότι καινούργιο δει επάνω μου. Ας πούμε, προχθές φόρεσα ένα μπλουζάκι το οποίο ήταν αρκετά ακριβό. Όταν λοιπόν το είδε η Γεωργία, άρχισε να μου λέει διάφορα… σαν να ήταν η μάνα μου, ξέρεις του τύπου, «μα τι πήρες, είναι αυτό για τη δική σου τσέπη, δεν βλέπεις που πάμε, κάνε λίγο οικονομία…». Ίσως Αγγελική μου είναι υπερπροστατευτική και με βλέπει σαν παιδί της, δεν ξέρω τι να πω. Ειλικρινά όμως την αγαπώ και θέλω την παρέα της, είμαστε χρόνια μαζί.
Δεν μπόρεσα εκείνη την στιγμή να πω κάτι στην Λένα, έφυγα μα το μυαλό μου ήταν σε αυτό. Τι ήταν τελικά οι δυο τους, φιλές ή κολλητές; Μήπως φιλές - έτσι άπλες - γνωστές να το πω...
Για μένα πάλι η φιλία είναι «ιερή», μην το γελάτε αλλά έτσι την βλέπω ! Θεωρώ ότι όταν κάποια/ος είναι δίπλα μου και έχουμε πει, έχουμε ζήσει, έχουμε κλάψει, έχουμε χαρεί κ.τ.λ., είναι φίλη/ος και θα κάνω ότι μπορώ για να την/τον βλέπω καλά. Δεν μπορώ να σκεφτώ αρνητικά πίσω από την πλάτη του. Ότι έχω να πω, θα το πω μπροστά του και ας πονέσει και ας μην του αρέσει. Θα πω την γνώμη μου και ας κάνει ότι νομίζει.
Ποτε όμως δεν θα το θάψω από πίσω. Μάλιστα θα έλεγα, ότι πολλές φόρες έριξα το φταίξιμο πάνω μου, για να μην την πατήσει η φίλη μου.
Αν θα ήθελα όμως να είμαι αληθινή μαζί σας, δεν πρέπει να σας κρύψω, ότι έχω κλάψει πολύ για ανθρώπους που έκανα πολλά για να είναι καλά, μα μου γύρισαν την πλάτη πολύ εύκολα. Έχω πονέσει και έχω δώσει σε λάθους ανθρώπους πολλές ώρες από την ζωή μου για τους στηρίξω σε προβλήματα και σε στενοχώριες .
Όχι δεν θέλω να πω ότι είμαι η τέλεια φίλη ! Έχω κάνει και εγώ λάθη απέναντι στους φίλους μου, αλλά ποτέ δεν τους «κρέμασα», ποτέ δεν τους «έριξα», ποτέ δεν τους πρόδωσα! Εξάλλου έχω μάθει στην ζωή ότι ο καλός ο φίλος φαίνετε στην λύπη, στον πόνο, στην στενοχώρια και όχι όταν όλα είναι καλά και περνάμε ωραία. Στην στενοχώρια και στα δύσκολα φαίνονται οι φίλοι !
Αλήθεια τι είναι η πραγματική φιλία; Είναι αυτό που πάντα λέει η μάνα μου - η εκμετάλλευση και η υποκρισία - να πάρουν πάντα και να μην δώσουν; Ή είναι αυτή η σχέση που όταν κάποιος την γνωρίσει, έχει ένα δυνατό στήριγμα πάντα δίπλα του ;
Πιστεύω ότι ναι υπάρχει, μα για να αποδειχτεί η αληθινή φιλία πρέπει να περάσει από εμπόδια και κακοκαιρίες πολλές, φουρτούνες και μπόρες, ώστε να μπορείς να πεις η Αγγελική είναι μια πραγματική φίλη !


 

fe-mail.gr