Κριτική ταινίας:«Το Καρφί»

«Το Καρφί» («Τhe Snitch»)

 Εμπνευσμένη από αληθινά περιστατικά, η νέα ταινία «Το Καρφί» του Ρικ Ρόμαν Βο είναι γεμάτη σκηνές έντασης και δράσης που δεν διασκεδάζουν απλώς αλλά συνιστούν και μια μαρτυρία πάνω στην υπερβολή ή τον παραλογισμό ορισμένων νόμων των Η.Π.Α σχετικά με τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών. Μήπως μια έμμεση πρόταση επανεξέτασης αυτών;

Ένας άπειρος νεαρός (Ράφι Γκέιβρον) ήθελε να αποκτήσει την εμπειρία των ναρκωτικών και έπεσε στην παγίδα που του έστησε ο φίλος του. Συλλαμβάνεται για κατοχή μιας ποσότητας παράνομων ουσιών και καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης δέκα ετών.
Έντρομοι οι γονείς του προσπαθούν να βρουν μια λύση για να τον βγάλουν από τη φυλακή ή για να μειωθεί ο χρόνος της φυλάκισής του.
O πατέρας του, Τζον Μάθιους (Ντουέιν Τζόνσον) -ένας νομοταγής πολίτης, διευθυντής μιας μεγάλης επιχείρησης- θα αναγκαστεί να κάνει μια διαπραγμάτευση με τις αρχές. Έρχεται σε επαφή με μία πολιτικό (Σούζαν Σάραντον) και έναν ανακριτή (Μπάρι Πέπερ) και αναλαμβάνει μια υψηλού κινδύνου αποστολή…

Το «στοίχημα» που βάζει ο Τζον Μάθιους είναι μεγάλο και είναι αυτό ουσιαστικά που τροφοδοτεί τους μηχανισμούς δράσης και την εξέλιξη της πλοκής. Ο πατέρας αυτοθυσιάζεται, θα λέγαμε, για την ελευθερία του γιου του καθώς βουτάει στο βούρκο του υποκόσμου «χωρίς πανοπλία» αλλά με μόνο εφόδιο την τόλμη και την αποφασιστικότητά του. Η ζωή του παίζεται «κορώνα-γράμματα» και υπάρχει ο φόβος να αποκαλυφθεί ανά πάσα στιγμή η πλεκτάνη του από τους κακοποιούς, εξαιτίας ενός κακού υπολογισμού ή τυχαίου περιστατικού.
Παρακολουθούμε όλη τη διαδρομή που μπορεί να κάνει ένα φορτίο ναρκωτικών ουσιών, παίρνοντας μια ιδέα πάνω στις συνθήκες μεταφοράς του, τους κινδύνους που ενέχει, την πιθανότητα να χάσει κανείς τη ζωή του από τους «συνεργάτες» και συνενόχους του.
Το ζήτημα εξάρθρωσης μιας σπείρας μεγαλοεμπόρων ναρκωτικών ουσιών δεν είναι καινούριο και έχει αποτελέσει το θέμα πολλών ταινιών στο παρελθόν. Μάλιστα, αρκετά στοιχεία της πλοκής της ταινίας παραπέμπουν στο «Τελικό Χτύπημα» του Baltasar Kormakur. Ωστόσο, το φιλμ «Το Καρφί» διαθέτει ένα συναισθηματισμό και μια δραματική ένταση που καταφέρνουν να το καταστήσουν ενδιαφέρον. Η στενή σχέση πατέρα και γιου εικονίζεται ανάγλυφα στα πολύ κοντινά πλάνα προσώπου, όταν συνομιλούν στη φυλακή με ένα τζάμι να τους χωρίζει στη μέση. Χαρακτηριστικό είναι ότι το μισό κάδρο είναι μαύρο υποδηλώνοντας τη σκιά του ενός συνομιλητή, εστιάζοντας με αυτόν τον τρόπο το βλέμμα του θεατή στο πρόσωπο του άλλου. Το δράμα λαμβάνει χώρα μέσα σε αυτό το champ-contre-champ που πυροδοτεί όλο τον αγώνα του Τζον Μάθιους.
Σε αρκετά σημεία, χρησιμοποιείται camera subjective που τοποθετεί το θεατή στη θέση του κεντρικού ήρωα. Οι απότομες αλλαγές της οπτικής γωνίας του Τζον Μάθιους καθιστούν πιο παραστατικές τις περιπέτειές του αυξάνοντας έτσι τη δραματική ένταση. Ωστόσο, δεν λείπουν και κάποιες σκηνές που «τραβάνε» αδικαιολόγητα «σε μάκρος» μαρτυρώντας κάποια κενά στο σενάριο.
Συχνά, η δράση αναπτύσσεται μέσα σε μάντρες γεμάτες παλιοσίδερα, διάφορα σκουριασμένα αντικείμενα ακατάστατα πεταμένα εδώ και εκεί. Το ντεκόρ με το μέταλλο και τη λαμαρίνα ως οπτικό background εκφράζει εύγλωττα τον σκληροτράχηλο χαρακτήρα των δραστών και τη σκληρότητα της κατάστασης.
Ο Ντουέιν Τζόνσον βρίσκει εδώ έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ρόλους της καριέρας του και αποδεικνύει ότι μπορεί να υποδυθεί και πιο σύνθετους χαρακτήρες. Δεν κάνει τόσο επίδειξη των μυϊκών του δυνάμεων όσο σε άλλες ταινίες, καθώς «Το Καρφί» δεν είναι μια ταινία δράσης για τη δράση αλλά ένα θρίλερ με κοινωνικές αναφορές.
Παίζουν: Ντουέιν Τζόνσον, Ράφι Γκέιβρον, Ναντίν Βελάσκεθ, Τζον Μπέρνταλ, Σούζαν Σάραντον, Τζ. Ντ. Παρντό, Χάρολντ Περινό, Μπάρι Πέπερ, Μάικλ Κένεθ Γουίλιαμς, Μπέντζαμιν Μπρατ, Τζέιμς Άλαν Μακιούν, Μελίνα Κανακαρίδης. Η ταινία προβάλλεται από την Audiovisual.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΥ
click@life.gr