Κολύμπι, προσοχή κινδυνεύετε...!

Τώρα το καλοκαίρι με τις ζέστες η κολύμβηση είναι μία από τις πιο δημοφιλείς ασχολίες μικρών και μεγάλων, καθώς όχι μόνο δροσίζει, αλλά προσφέρει σωματική και ψυχική ευεξία. Χρειάζεται όμως μεγάλη προσοχή, και φυσικά θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας
μερικά πράγματα, για να αποφεύγουμε τις δυσάρεστες συνέπειες μίας απροσεξίας μας. Οι κίνδυνοι είναι ο πνιγμός, η συγκοπή και τα ατυχήματα από βουτιές.

Πνιγμός είναι η ασφυξία που προκαλείται από την είσοδο νερού, γλυκού ή θαλασσινού) ή στομαχικού υγρού στους πνεύμονες. Το αποτέλεσμα είναι η βαριά ανοξία από τον λαρυγγόσπασμο ή από τη συμπλήρωση των κυψελίδων με υγρά και μία καρδιακή ανακοπή. Ο λαρυγγόσπασμος είναι μία αντίδραση του οργανισμού στην προσπάθεια του να εμποδίσει την είσοδο διαφόρων υγρών στους πνεύμονες. Μετά τον σπασμό ακολουθεί χάλαση και έτσι οι κυψελίδες πλημμυρίζουν από υγρά. Ανεξάρτητα από τους πνεύμονες σημαντικές ποσότητες νερού με τις καταποτικές κινήσεις μπαίνουν και μέσα στο στομάχι.
Ο κ. Δημόπουλος επισημαίνει ότι πιο συνηθισμένη αιτία πνιγμού είναι η κακή συνήθεια των κολυμβητών να πέφτουν στη θάλασσα αμέσως μετά το φαγητό. Έτσι:
-Με την πίεση του νερού στην κοιλία γίνεται αναγωγή (μικρός εμετός) γαστρικού υγρού και εισρόφησή του. Εξαιτίας δε της οξύτητάς του έχουμε έντονο λαρυγγόσπασμο και ανακοπή.
-Η συσσώρευση αίματος στο στομάχι γιά την πέψη και οι μυϊκές κινήσεις ελαττώνουν την κυκλοφορία στα στεφανιαία αγγεία της καρδιάς, με αποτέλεσμα να έχουμε καρδιακή ανακοπή στα άτομα που έχουν κάποια βλάβη στα στεφανιαία αγγεία.

Μία παρατήρηση Πανεπιστημίου των ΗΠΑ αναφέρει ότι πολλοί από τους πνιγμούς παρατηρούνται στους πολύ καλούς κολυμβητές. Από υπέρ-εμπιστοσύνη και κακή γνώση, θέλοντας να βουτήξουν βαθιά, παίρνουν πολλές και βαθιές αναπνοές, ή μένουν πολύ ώρα κάτω από νερό, με αποτέλεσμα, να χάνουν πολύ διοξείδιο του άνθρακα και να παθαίνουν υποκαπνία. Και στις δύο περιπτώσεις προκαλείται ευφορία και ζάλη, με αποτέλεσμα το άτομο να χάνει τον προσανατολισμό του και να πνίγεται. Η κατάσταση του ανθρώπου που πνίγεται είναι χαρακτηριστική, σημειώνει ο κ.Δημόπουλος. Η εμφάνισή του είναι κυανωτική, χάνει τη συνείδησή του, είναι κρύος, χωρίς αναπνοή και σφυγμό.
Παράλληλα, τονίζει ότι δεν είναι λίγοι και οι κίνδυνοι που προέρχονται από τις βουτιές και μάλιστα όταν η παραλία έχει πέτρες: κατάγματα στο κεφάλι, της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης, πλευρών, δημιουργία πνευμοθώρακα και ρήξεις τυμπάνων στα αυτιά. Άλλο συχνό φαινόμενο που συμβαίνει κατά την κολύμβηση είναι η "κράμπα" που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία απότομη μυϊκή σύσπαση μυϊκών ινών. Συνήθως εμφανίζεται στη γάμπα και λύεται ο σπασμός σιγά-σιγά, αφού ακινητοποιήσουμε το μέλος του σώματός μας.
Ενέργειες σε περίπτωση πνιγμού
Αν κάποιος ζητήσει βοήθεια γιατί "πνίγεται" και διατηρεί τις αισθήσεις του, τότε καλύτερο είναι από την ξηρά ή από μία βάρκα να ρίξουμε ένα σχοινί που στην άκρη θα είναι δεμένο ένα σωσίβιο.
Όταν ο πνιγόμενος έχει χάσει τις αισθήσεις του χρειάζεται να είναι κανείς καλός κολυμβητής και να έχει γνώσεις ναυαγοσωστικές, γιατί αλλιώς κινδυνεύει από το αγκάλιασμα του πνιγόμενου.
Προσέχουμε να αποφύγουμε την άμεση επαφή μαζί του. Θα προσπαθήσουμε να τον βγάλουμε έξω από το νερό, με τέτοιο τρόπο, ώστε να μη δυσκολευόμαστε ο ίδιοι στις κινήσεις μας. Αυτό το πετυχαίνουμε πιάνοντας το θύμα από πίσω, ή σπρώχνοντας το προς το πάνω, από τη μασχάλη ή από τα πόδια, ή σέρνοντάς το από τα μαλλιά. Σε περιπτώσεις περίπτυξης πνιγόμενου και ναυαγοσώστη χρειάζεται από τον δεύτερο ψυχραιμία και γρήγορες αποφάσεις. Ένας απλός τρόπος αν βρίσκονται και οι δύο πάνω από το νερό, είναι να τον ξαναβουτήξει μέσα. Το αίσθημα για αυτοσυντήρηση του πνιγόμενου τον κάνει και απελευθερώνει τον ναυαγοσώστη. Ένας άλλος τρόπος είναι μία γερή κλωτσιά των γεννητικών οργάνων, αν είναι άνδρας. Ο δυνατός πόνος τον κουλουριάζει και έτσι απελευθερώνεται ο ναυαγοσώστης. Όταν πλέον φτάσουμε στα ρηχά, τον βάζουμε στον ώμο, ώστε να αδειάσει το νερό από το στομάχι και τους πνεύμονες. Καθαρίζουμε το στόμα του θύματος και τον ξαπλώνουμε σε στέρεο έδαφος, αφού ευθειάσουμε την αναπνευστική οδό με υπερέκταση του κεφαλιού. Χωρίς καθυστέρηση αρχίζουμε την τεχνητή αναπνοή (φιλί της ζωής), ενώ αν δεν υπάρχει σφυγμός, αρχίζουμε ταυτόχρονα και καρδιακές μαλάξεις, ξεκινώντας με μία γροθιά στο στέρνο. Η συχνότητα είναι περίπου 40 μαλάξεις σε ένα λεπτό, ενώ η αντιστοιχία μαλάξεων και αναπνοών είναι 10 μαλάξεις-3 αναπνοές-εμφυσήσεις. Απαγορεύεται κάθε μετακίνηση, αν δεν βελτιωθεί ο άρρωστος. Ποτέ δεν πρέπει να απογοητευόμαστε.

Οδηγίες κατά την κολύμβηση:
-   Δεν απομακρυνόμαστε από την ακτή. Δεν κάνουμε βουτιές σε περιοχές που δεν ξέρουμε.
-   Να χρησιμοποιούμε σωσίβιο στα βαθιά.
-   Ποτέ δεν κολυμπάμε κουρασμένοι ή ιδρωμένοι.
-   Πριν το μπάνιο βρέχουμε (με τα χέρια) με θαλασσινό νερό το σώμα μας, κυρίως μπροστά στην καρδιά.
-   Το πρώτο μπάνιο να διαρκεί 5 λεπτά, το δεύτερο 10, το τρίτο 15 και μετά ελεύθερα.
-   Τρώμε πολύ λίγο (1 γλυκό ή 1 τοστ) όταν πρόκειται να κολυμπήσουμε μετά από 30 λεπτά.
-   Πρέπει να περιμένουμε να περάσουν 4 ώρες μετά το φαγητό. Υπάρχει κίνδυνος θανάτου από συγκοπή.
-   Τα ηλικιωμένα άτομα να αποφεύγουν την απότομη κατάδυση και τις συνεχείς εναλλαγές στην οπίσθια θέση.
-   Όταν αισθανθούμε ρίγος να βγούμε αμέσως από τη θάλασσα.
-   Όταν αισθανθούμε κράμπα τεντώνουμε το μέλος (χέρι-πόδι), το αφήνουμε ακίνητο, ξαπλώνουμε ανάσκελα και βγαίνουμε σιγά-σιγά. Όταν βγούμε κάνουμε τέντωμα και μασάζ.
-   Σε περίπτωση επαφής με τσούχτρες βάζουμε αντιισταμινικό, ενώ στα τσιμπήματα από δράκαινες βάζουμε αμμωνία.
-   Τέλος, πρέπει όλοι να μάθουμε τη διαδικασία της τεχνητής αναπνοής!

fe-mail.gr