Και το Όσκαρ ΔΕΝ πάει....

Τα Όσκαρ πλησιάζουν και μερικοί έχουν παράπονο….δικαιολογημένο. Ο λόγος για τους ηθοποιούς και σκηνοθέτες, που ποτέ δεν πήραν σπίτι το χρυσό αγαλματίδιο.

Μάλλον η Σιγκούρνι Γουίβερ δεν θα έχει και τα καλύτερα αισθήματα για τη Τζένιφερ Λόρενς (όχι σε
προσωπικό επίπεδο βέβαια) αφού η νεαρή και ταλαντούχα ηθοποιός έχει προταθεί 3 φορές για Όσκαρ, έχει κερδίσει μία και μάλλον φέτος πάει για το δεύτερο. Από την άλλη η κυρία των Aliens παραμένει στις 2 φορές υποψήφια.
Πιο αδικημένος ακόμα ο Χάρισον Φορντ, ο οποίος έχει να προταθεί από το 1986 και το «Witness» ενώ ο γοητευτικός Μπραντ Πιτ, μπορεί να απασχολεί συχνά το Χόλιγουντ αλλά η ακαδημία ακόμα να του δώσει ένα αγαλματίδιο για να το κάνει σετ με εκείνο της Αντζελίνα (Girl Interrupted, 2000, Β΄γυναικείος ρόλος και τιμητικό Όσκαρ φέτος Jean Hersholt για την ανθρωπιστική της προσφορά). Ο Μπραντ πάντως μετρά 5 υποψηφιότητες.

Ο εκπληκτικός Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ έχει προταθεί 2 φορές και φυσικά δεν έχει κερδίσει ακόμα, κάτι που έχει κοινό με τον Τζόνι Ντεπ. Ο πειρατής της Καραϊβικής, Ψαλιδοχέρης κ.λπ έστω και αν έχει κάνει αυτό που αγαπά η ακαδημία (δηλαδή να τσαλακωθεί ανελέητα) δεν έχει καταφέρει να πείσει την επιτροπή, η οποία κατά τ’ άλλα τον έχει προτείνει ήδη 3 φορές. Ο Μπιλ Μάρει, αφού ξεπέρασε τις χαζοκωμωδίες, έφτασε στα Όσκαρ με το «Χαμένοι στη Μετάφραση» της Σοφία Κόπολα και απλά πήρε μία γεύση του τι σημαίνει να είσαι υποψήφιος.
Την ίδια γεύση έχει πάρει 5 φορές ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο, ο οποίος φέτος ελπίζει σε μία νίκη για το Όσκαρ Α΄ ανδρικού ρόλου για τον «Λύκο της Γουόλ Στριτ». Προσωπική εκτίμηση, αν και ήταν καλός σε μία ταινία-σήμα κατατεθέν (και χωρίς εκπλήξεις) του Σκορτσέζε,  είναι σχεδόν απίθανο να πάρει το Όσκαρ από τον Κρίστιαν Μπέιλ ή τον Μάθιου Μακκόναχι (ή έστω και τον Τσιούτελ Ιτζίοφορ και τον γηραιότερο Μπρούς Ντερν, που το διεκδικούν επάξια).
Ο Έντουαρντ Νόρτον έχει προταθεί 2 φορές αλλά ανήκει και εκείνος στην κατηγορία των «παραπονεμένων» ενώ την ίδια ακριβώς τύχη έχει και ο Ραλφ Φάινς.
Ακόμη πιο αδικημένος είναι ο εξαιρετικός Σάμιουελ Τζάκσον, τον οποίο η επιτροπή έχει να θυμηθεί από το «Pulp Fiction» ενώ σε καλύτερη μοίρα, αν και χωρίς αγαλματίδιο, βρίσκεται ο Εντ Χάρις με 4 υποψηφιότητες.
Στις γυναικείες παρουσίες, οι αδικημένες είναι η Τζούλιαν Μουρ με 4 υποψηφιότητες (μάλιστα το 2003 με δύο διαφορετικές ταινίες και στις δύο κατηγορίες, Α΄και Β΄ Γυναικείου ρόλου) και η Άνετ Μπένινγκ επίσης υποψήφια 4 φορές.
Αλλά η πιο αδικημένη από όλες είναι η εκπληκτική Γκλεν Κλόουζ, η οποία έχει φτάσει στην «πηγή» των Όσκαρ 6 φορές.
Αντίστοιχα, αυτόν που η ακαδημία οφείλει να τιμήσει με ένα αγαλματίδιο (όχι τιμητικό μόνο) κάποια στιγμή είναι ο Γκάρι Όλντμαν, που τον θυμήθηκε μόλις το 2012.
Και οι ακόμα πιο αδικημένοι

Άλφρεντ Χίτσκοκ και Πίτερ Ο’ Τουλ. Ο «πατέρας του τρόμου» είχε προταθεί 5 φορές αλλά η ακαδημία τον τίμησε το 1968 για την προσφορά του. Ο Πίτερ Ο’ Τουλ από την άλλη, είχε προταθεί 8 φορές και όμως μόλις το 2003 παρέλαβε το χρυσό αγαλματίδιο επίσης ως τιμητική διάκριση. Αυτός που παίρνει... Όσκαρ αδικίας ομως είναι ο Κρίστοφερ Λι, ο οποίος ακόμα «περιμένει» έστω την πρώτη του υποψηφιότητα.
Σόφη Ζιώγου
 


sziogou@naftemporiki.gr 
click@Life