Anemoni: Βίβλος και Σύνορα

Του John Vinson*

Άραγε απαιτεί ο Χριστιανισμός οι δυτικές ‘χριστιανικές’ κοινωνίες να διαπράξουν δημογραφική και πολιτιστική αυτοκτονία με το να αποδεχτούν αδιάκριτα όλους όσους θέλουν να εισέλθουν σε αυτές; Κι όμως, αν λάβουμε υπόψη αυτά που ήδη λέγονται σε πολλές εκκλησίες και γράφονται από κάποιους σε διάφορα χριστιανικά έντυπα, έτσι φαίνεται. Η γενική γραμμή της σκέψης τους είναι γύρω από το ότι «Ο Θεός είναι αγάπη». Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους το ίδιο. Ως εκ τούτου, όλα τα «εμπόδια», δηλαδή η φυλή, το έθνος, τα εθνικά σύνορα, κλπ, πρέπει να πέσουν, έτσι ώστε να επιτραπεί η αγάπη του Θεού να εξισώσει όλους τους ανθρώπους (προφανώς, ακόμη και αν αυτό σημαίνει εξίσωση στο ίδιο επίπεδο δυστυχίας).

Στον πρόλογο του αποκαλυπτικού μυθιστορήματος του 1973 ‘Le Camp des saints’, (‘Camp of the Saints’, ‘Το Στρατόπεδο των Αγίων’ - δες κι εδώ), ο συγγραφέας Jean Raspail αναφέρει ότι «η λεγόμενη χριστιανική φιλανθρωπία θα αποδειχθεί ανίκανη» κατά την ώρα που η ορμητική ανθρώπινη παλίρροια θα ξεχυχθεί στις πύλες της Δύσης. Ο Raspail, ωστόσο, θέτει ένα ενδιαφέρον ερώτημα με τη χρήση της λέξης «λεγόμενη», δηλαδή θέτει το ερώτημα κατά πόσο αυτό που πολλοί θεωρούν ως χριστιανική φιλανθρωπία είναι πραγματικά χριστιανική;

Ο μόνος τρόπος για να δοθεί απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι να αναρωτηθούμε με ποιο πρότυπο κρίνει κανείς τον Χριστιανισμό και τη χριστιανική ηθική. Θα πρέπει να ανατρέξουμε στην Αγία Γραφή. Χωρίς την Αγία Γραφή, ο Χριστιανισμός δεν θα είχε καμία μορφή ή ουσία (τουλάχιστον για τους διαμαρτυρόμενους).

Οι περισσότεροι «μοντέρνοι» χριστιανοί, ωστόσο, αρέσκονται να επιλέγουν και να διαλέγουν αποσπασματικά μέσα από τη Βίβλο. Θα τρέξουν να υποστηρίξουν, για παράδειγμα, ορισμένα αποσπάσματα για την «αγάπη», αλλά θα αγνοήσουν εκείνα για την θεϊκή οργή. Μια κοινή τάση είναι γενικά να αγνοούν ή να επιλέγουν κομμάτια της Αγίας Γραφής, τονίζοντας την οικουμενική αγάπη που εμφανίζεται μέσω του Χριστού, ωστόσο, ο πάντα πράος και ήπιος Χριστός είναι και εκείνος που ανέτρεψε τα ανταλλακτήρια των αργυραμοιβών στην Ιερουσαλήμ και επιτέθηκε στους γραμματείς και τους Φαρισαίους. (Αυτή η «μοντέρνα» στάση θυμίζει πραγματικά την αρχαία αίρεση του Μαρκίωνα, που υποστήριζε ότι η Αγία Γραφή αποκαλύπτει «δύο θεούς», τον κακό οργισμένο Θεό της Παλαιάς Διαθήκης και τον Θεό της αγάπης της Καινής Διαθήκης).

Έτσι, και πάλι το ερώτημα ποιο είναι το κριτήριο που οι «μοντέρνοι» φιλο-μετανάστες κληρικοί χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν την δική τους εκδοχή του Ιησού; Μια καλή απάντηση ήρθε πριν από περισσότερο από έναν αιώνα από τον Αμερικάνο διαμαρτυρόμενο θεολόγο (και βιογράφο του θρυλικού Νότιου στρατηγού ‘Stonewall’ Jackson) R. L.Dabney (1820 – 1898), ο οποίος παρατήρησε ότι «Το πνεύμα του ιακωβινισμού έχει εισβάλει στην εκκλησία του Χριστού». Με αυτό εννοούσε ότι το πνεύμα του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης - καθολικότητα και ριζική ισότητα - αντικαθιστούσε τη Βίβλο ως το πρότυπο για τη χριστιανική αλήθεια σε πολλές (διαμαρτυρόμενες) εκκλησίες. Έτσι είναι σήμερα. Άραγε είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι φιλο-μετανάστες κληρικοί ακούγονται περισσότερο σαν τον Ροβεσπιέρο παρά σαν τους αρχαίους Προφήτες.

Αυτές οι ιερείς , φυσικά, έχουν το δικαίωμα να λένε τις απόψεις τους, αλλά οι απόψεις τους είναι ακριβώς απόψεις. Δεν θα πρέπει να υποκρίνονται ότι μιλούν για λογαριασμό του Θεού της Βίβλου.

Τι λέει η Βίβλος σχετικά με θέματα που σχετίζονται με τη μετανάστευση; Θα ήταν χρήσιμο να εξεταστούν τρεις έννοιες 1 ) αγάπη. 2 ) ισότητα. 3 ) ιθαγένεια - εθνικότητα.

Αγάπη

Μαζί με τη διδασκαλία ότι ο Θεός είναι αγάπη, η Αγία Γραφή επιβεβαιώνει την αλήθεια Του, το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. Αυτά τα χαρακτηριστικά οδηγούν την θεϊκή αγάπη, με τον ίδιο τρόπο που τα ρυάκια κατευθύνουν ένα ρεύμα. Δεδομένου ότι αυτή η αγάπη ρέει κατά μήκος των ορίων των θείων εντολών, κάνει διακρίσεις μεταξύ Θεού και ανθρώπου και διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων. Το να αγαπάς τον Θεό, σύμφωνα με τον Δεκάλογο, είναι να αποφεύγεις τα είδωλα. Το να αγαπήσεις τον πλησίον είναι να σέβεσαι (δηλαδή να μην κλέβεις και να μην επιθυμείς) την περιουσία του. Η εντολή να τιμάς τους γονείς σου αντικατοπτρίζει τη σημασία των δεσμών της συγγένειας.

Ισότητα

Ο Θεός της Βίβλου δεν είναι οπαδός της «ισότητας». Προσφέρει βέβαια σωτηρία σε όλους, αλλά ευαρεστείται περισσότερο με εκείνους που αποδέχονται την προσφορά Του. Αγάπησε τον Ιακώβ και μίσησε τον Ησαύ. Ενώ η Αγία Γραφή δίνει εντολές στους χριστιανούς να τρέφουν και να ντύνουν τον πεινασμένο φτωχό, δεν προσφέρει κανένα ίχνος πρότασης ότι όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουν ίσες αμοιβές και ίδιο στάτους. Η παραβολή των ταλάντων διδάσκει διαφορετικές ανταμοιβές για διάφορες προσπάθειες. Ο Χριστός αρνήθηκε να γίνει ένας διαιρέτης εγκόσμιων αγαθών και προειδοποίησε ότι η ενασχόληση με τέτοια πράγματα πηγάζει από το φθόνο. Ο Απόστολος Παύλος είπε ότι οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές -δοσμένες από τον Θεό- ικανότητες, για να επιτελέσουν διαφορετικά έργα.

Υπηκοότητα και Εθνικότητα

Σχετικά με την ιθαγένεια και την εθνικότητα, είναι σαφές στην Αγία Γραφή ότι ο Θεός απεχθάνεται την ανάμειξη όλων των λαών σε μια ενιαία παγκόσμια (κοσμική) κατάσταση. Διέλυσε ένα τέτοιο σχέδιο στη Βαβέλ. «Στις αρχαίες ημέρες», λέει το Δευτερονόμιο, «ο Ύψιστος διαμοίρασε τα έθνη και έστησε τα όρια μεταξύ τους». Ο Απόστολος Παύλος, στο βιβλίο των Πράξεων, λέει ότι τέθηκαν οροθέσια μεταξύ των εθνών «ώστε οι άνθρωποι να μπορούν να ζητήσουν τον Θεό».

Συμπεράσματα για τα τρέχοντα προβλήματα της μετανάστευσης:

1) Η Εθνική Ταυτότητα δεν είναι μια αυθαίρετη ανθρώπινη ρύθμιση, αλλά η αρχή της θείας τάξης. Ο διαχωρισμός των πολύ διαφορετικών λαών βοηθά στη μείωση των συγκρούσεων και την προώθηση της γόνιμης πολυμορφίας. Η μαζική ανεξέλεγκτη μετανάστευση είναι ενάντια στην τάξη του Θεού. Η αγάπη και η συμπόνια δύσκολα επιπλέουν μέσα στο χάος - αλλά και στην τυραννία που συχνά ακολουθεί το χάος.

Δεν είναι αλήθεια ο ισχυρισμός ότι η εντολή του Χριστού για αγάπη τους ξένους απαιτεί ανοικτά σύνορα και μαζική μετανάστευση. Ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, διέταξε την αγάπη για τους ξένους, αλλά δεν ζήτησε το «άνοιγμα» του Ισραήλ στους ξένους πολιτισμούς και στην ξένη κυριαρχία.

2) Τα δυτικά έθνη έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν και να διαφυλάξουν τα πολιτιστικά, εθνοτικά, και άλλα χαρακτηριστικά που καθορίζουν το έθνος τους. Αυτό το δικαίωμα ύπαρξης συνεπάγεται το δικαίωμα να ελέγχουν τα σύνορά τους.

3) Οι Χριστιανοί της Δύσης θα πρέπει να παρέχουν ανθρωπιστική βοήθεια σε ανθρώπους σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, οι Χριστιανοί της δύσης δεν μπορούν να επιτρέψουν στις χώρες τους να μετατραπούν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου. Άλλωστε, έτσι, δεν θα υπάρχει ο πλούτος της δύσης για να βοηθήσει την οποιαδήποτε χώρα.

Η βιβλική άποψη του έθνους είναι αυτή που οι φιλελεύθεροι και οι Ιακωβίνοι των ημερών μας βρίσκουν λιγότερο συμπαθή. Ο άνθρωπος, αναφωνούν, δεν χρειάζεται όρια και σύνορα για να είναι καλός. Ο άνθρωπος δεν είναι αμαρτωλός και δεν χρειάζεται έναν λυτρωτή Θεό. Αν έχουμε μόνο πίστη και αισιοδοξία, μας καθησυχάζουν, οι άνθρωποι μπορούν να ξαναχτίσουν τον πύργο της Βαβέλ «έως του ουρανού» και να φέρουν μια «Νέα Εποχή», (χωρίς τον Θεό).

Όπως και οι προκάτοχοί τους στη Γαλλία, αυτοί οι νεο - Ιακωβίνοι πιστεύουν ότι οι καλύτεροι άνθρωποι είναι οι «ευγενείς άγριοι» (‘noble savages’), δηλαδή άνθρωποι απαλλαγμένοι από τις ‘κακές’ επιρροές του δυτικού πολιτισμού. Έτσι, για τους Ιακωβίνους μας η εισβολή των τριτοκοσμικών μεταναστών στη Δύση δεν είναι καταστροφή, αλλά μια λαμπρή ευκαιρία για την ηθική και πνευματική αναγέννηση!

Μήπως αυτή αυτοκτονία είναι μια δίκαιη πράξη που γίνεται για χάρη της «αγάπης της ανθρωπότητας». Αλλά πόσο δίκαιο είναι οι άνθρωποι τόσο απρόσεκτα να πετούν τη μνήμη των προγόνων τους, το μέλλον των απογόνων τους και το αναφαίρετο δικαίωμα των λαών τους να ζήσουν;

Διάβασε και: Έχουν «ιερό καθήκον» οι χριστιανοί να καλοδέχονται τον κάθε παράνομο μετανάστη;

* Ο John Vinson είναι επικεφαλής του ‘American Immigration Control Foundation’ (AIC Foundation - Αμερικανικό Ίδρυμα Ελέγχου Μετανάστευσης) μιας πολιτικής ομάδας αφιερωμένης στην μείωση της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης στις ΗΠΑ. Αρθρογραφεί στο περιοδικό ‘The Social Contract Press’ (TSCP). Το γνωστό αριστερό Southern Law Poverty Center χαρακτηρίζει το TSCP «ρατσιστικό» (αν και με ‘ακαδημαϊκό’ ύφος) και την AIC Foundation «ομάδα μίσους».