O «Θεός» είναι λέξη απαγορευμένη στις ταινίες της Disney, λένε οι δημιουργοί του βραβευμένου με Όσκαρ τραγουδιού ‘Let It Go’ της ταινίας “Frozen”

Οι Robert Lopez και Kristen Anderson - Lopez που έγραψαν την μουσική και τους στίχους του τραγουδιού ‘Let It Go’, από την ταινία κινουμένων σχεδίων ‘Frozen’/ ‘Ψυχρά κι Ανάποδα’, που βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού, αποκάλυψαν ότι η λέξη «Θεός»
απαγορεύεται να ακούγεται στις ταινίες της Disney.
Το ‘Frozen’ είναι ελαφρώς βασισμένο στο παραμύθι ‘Η Βασίλισσα του Χιονιού’ του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Σύμφωνα με την υπόθεση, η θαρραλέα και υπεραισιόδοξη πριγκίπισσα Anna πρέπει να συνεργαστεί με τον Kristoff, έναν απότομο βουνίσιο τύπο, για να ξεκινήσουν μαζί ένα μεγάλο ταξίδι με σκοπό να βρουν την Παγωμένη Βασίλισσα, την αδελφή της Anna και να λύσουν τα παγωμένα μάγια που ταλαιπωρούν το βασίλειο.
Όπως αναφέρει η βρετανική Guardian, μιλώντας στον Terry Gross για στην εκπομπή ‘Fresh Air’ του National Public Radio (NPR), ο RobertLopez και η Kristen Anderson - Lopez εξήγησαν ότι η Disney δεν είναι ένα «άγιο» περιβάλλον αλλά «ένα από τα λίγα πράγματα που πρέπει να τραβήξεις διαχωριστική γραμμή στη Disney είναι με τα θρησκευτικά πράγματα, την λέξη ‘Θεός’». Ο Lopez αναφέρει: «Μπορείς να το πεις στη Disney, αλλά δεν μπορείς να το βάλεις στην ταινία».
Η αποκάλυψη αυτή, λέει η Guardian, θα επιβεβαιώσει, πιθανόν, την οργή των «συντηρητικών» χριστιανικών σχολιαστών οι οποίοι ήδη είχαν επικρίνει την ταινία, ότι είχε μια φιλο-ομοφυλοφιλική προπαγάνδα. Τον Μάρτιο, ο πάστορας Kevin Swanson της Εκκλησίας της Μεταρρύθμισης, κατήγγειλε την ταινία ως «πολύ σατανική» και ότι η Disney είναι μία «από τις πιο φιλο – ομοφυλοφιλικές οργανώσεις της χώρας».
[Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ταινία, στον Kristoff «δανείζει» την φωνή του ο ομοφυλόφιλος ηθοποιός Jonathan Groff, ο οποίος χαρακτηρίστηκε “ο πρώτος gay πρίγκιπας της Disney”. Οπότε το επόμενο βήμα, ο πρώτος “animated gay ηρωας” σε ταινίες κινουμένων σχεδίων «για παιδιά», είναι πολύ κοντά].
Ο Swanson πιθανόν να επηρεάστηκε από ένα άρθρο του καθολικού κριτικού κινηματογράφου του National Catholic Register (NCR),Steven D. Greydanus, με τίτλο «Πόσο λοιπόν Gay είναι το Frozen της Disney;», όπου είχε υποστηρίξει ότι η ταινία είναι γεμάτη από «θέματα της gay κουλτούρας». Σε αυτά περιλαμβάνονται η μοναχική φύση της πρωταγωνίστριας Elsa, η έλλειψη ενδιαφέροντος σε αρσενικούς μνηστήρες και το βραβευμένο με Όσκαρ τραγούδι “Let It Go”, το οποίο δείχνει ότι η Elsa «γιορτάζει το γεγονός ότι αποδέχεται την πραγματική ταυτότητά της». Ο Greydanus επισημαίνει επίσης μια σύντομη γεύση από μια «γκέι οικογένεια», που ανήκουν στον χοντρούλη ιδιοκτήτη του εμπορικού καταστήματος και σάουναςOaken. Από την σάουνα προκύπτει η «οικογένεια» του Oaken, ένας σωματώδης ξανθός και τέσσερα μικρά παιδάκια…!

Από την άλλη πλευρά, ο Collin Garbarino, καθηγητής του πανεπιστημίου στο Τέξας που ανήκει στην εκκλησία των Νότιων Βαπτιστών, – μια εκκλησία η οποία τη δεκαετία του 1990 οργάνωσε ένα μποϊκοτάζ της Disney, καταγγέλλοντας ότι οι ταινίες της εγκατέλειπαν τις «οικογενειακές αξίες» – θεωρεί ότι η ταινία «ίσως να είναι η πιο χριστιανική ταινία που έχω δει φέτος». Στην πραγματικότητα, λέει, μπορεί να είναι «μια καλύτερη αλληγορία για το χριστιανικό ευαγγέλιο από την σειρά του C.S. Lewis “Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα” – μια άποψη που για πολλούς αγγίζει τα όρια της βλασφημίας.
Ο Garbarino βλέπει την Άννα, τη νεότερη από τις δύο αδελφές, ως «τύπο Χριστού» που επίμονα προσπαθεί να εξαγοράσει την μαγεμένη μεγαλύτερη αδελφή της, παρά την απόρριψη και την απογοήτευση. «Τα παιδιά μας πρέπει να ακούσουν ότι μερικές φορές η πράξη της αγάπης πρέπει να προέλθει από το πρόσωπο που έχει αδικηθεί. Ο Χριστός έρχεται σε μας και τραυματίστηκε για τις παραβάσεις μας, παρόλο που η ανθρωπότητα του έχει γυρίσει την πλάτη. Ο Θεός δεν μας παράτησε», λέει ο Garbarino.
Ο Walt Disney (που έλεγε ότι ήταν “χριστιανός”, αλλά δεν πήγαινε στην εκκλησία) απέφευγε σε μεγάλο βαθμό την ίδια τη θρησκεία, θεωρώντας ότι η απεικόνιση του Χριστιανισμού θα ήταν «κακή» γιαbusiness στη Βόρεια Αφρική και την Ασία, αντ’ αυτού, προτιμήθηκε η μαγεία.
Από τη δεκαετία του 1990, όταν το στούντιο πέρασε στην ηγεσία του Michael Eisner και του Jeffrey Katzenberg (και οι δύο Εβραίοι), άρχισαν να προβάλλονται μη χριστιανικά θρησκευτικά θέματα, (η Παναγία των Παρισίων είχε αντι -κληρικό θέμα), με εμπνεύσεις από τον Κομφουκιανισμό στο ‘Mulan’, τον ανιμισμό και τον σαμανισμό στα  ‘Pocahontas’ και ‘Brother Bear’ καιβουντού στο ‘Η Πριγκίπισσα και ο Βάτραχος’, στο οποίο εμφανίστηκε και η πρώτη μαύρη πριγκίπισσα της Disney.
 

ΠΗΓΗ