Μία ολόκληρη χώρα μοιάζει σαν να ζει μέσα σε μία χύτρα ταχύτητας της οποίας έχει χαλάσει η βαλβίδα ασφαλείας. Το ξέρουμε όλοι ότι είναι απλά και μόνο θέμα χρόνου να γίνει το «κακό». Το
ζητούμενο είναι ο χρόνος, το πότε. Δεν θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι από τις εξελίξεις. Μόνο συντρίμμια…
Η Ελλάδα μεταβάλλεται μέρα με την μέρα σε μία απέραντη αποθήκη ψυχών. Χιλιάδες πρόσφυγες παγιδεύονται στην Επικράτειά μας, αδυνατούν να βρουν διέξοδο διαφυγής προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν έχουν τρόπο να … χαθούν! Ανεξάρτητα από το τα λάθη που έχει κάνει η δική μας κυβέρνηση (κι έχει κάνει πολλά και τραγικά) η εικόνα του νεαρού αυστριακού υπουργού εξωτερικών που κουνάει το δάκτυλο είναι η εικόνα μιας Ευρώπης ανίκανης να αντιμετωπίσει μία σοβαρή κρίση. Μιας Ευρώπης καταδικασμένης να καταρρεύσει όταν ξεσπάσει η δική της… Lehman Brothers. Και θα ξεσπάσει σύντομα…
Οι αγρότες εξακολουθούν να βρίσκονται στα μπλόκα, ζητώντας το αδύνατο, όπως έκαναν πάντα! Είναι η εικόνα μιας κοινωνίας μαθημένης να προβάλλει συνεχώς μαξιμαλιστικά αιτήματα, δίχως να έχει ουσιαστική αίσθηση της πραγματικότητας και κυρίως δίχως να υπολογίζει τις συνέπειες των πράξεων της.
Ελεύθεροι επαγγελματίες και επιστήμονες διαπιστώνουν ότι βρέθηκαν από την μία στιγμή στην άλλη και δίχως να το καταλάβουν στην απέναντι όχθη, επειδή κάποιοι αποφάσισαν να τους κηρύξουν αιφνιδίως τον πόλεμο, ξεθάβοντας από την ναφθαλίνη το λάβαρο της πάλης των τάξεων.
Ένας ολόκληρος λαός βρίσκεται σε απόγνωση, διαπιστώνοντας ότι έχει αγοράσει όλα τα περασμένα χρόνια πολλά ψέματα κι ότι αυτά δεν έχουν πλέον το παραμικρό αντίκρισμα.
Η κυβέρνηση είναι παγιδευμένη σε έναν κόσμο παραισθήσεων, γαντζωμένη από την καρέκλα της εξουσίας και αρνούμενη να αποδεχτεί την πραγματικότητα: Η χώρα καταρρέει, επειδή η ίδια την παρασύρει στην άβυσσο! Το αντίθετο, τα κυβερνητικά στελέχη είναι πεπεισμένα ότι αρκεί να ψηφίσουν στην Βουλή ένα-δύο δύσκολα νομοσχέδια κι ότι έτσι η κυβέρνηση θα καταφέρει να περάσει τον κάβο.
Τα τελευταία έξι χρόνια μιλάμε για τον κίνδυνο ατυχήματος. Το έχουμε πει τόσες πολλές φορές που έχει χαθεί πλέον η αξία των λέξεων, έχει φθαρεί με την συνεχή επανάληψη. Κι όμως! Απ’ ότι φαίνεται περνάμε την τελευταία και πιο μαρτυρική περίοδο του δράματος. Αυτό για το οποίο δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι είναι αν θα υπάρξει κάθαρση, όπως συμβαίνει στις αρχαίες τραγωδίες. Εκείνο για το οποίο μπορούμε να σας διαβεβαιώσουμε είναι ότι από αυτό το ατύχημα δύσκολα θα υπάρξουν επιζώντες. Ας μην ψάχνουν κάποιοι τρόπο να κερδίσουν από αυτή την τραγωδία. Δεν υπάρχουν σε αυτές τις περιπτώσεις κερδισμένοι και χαμένοι.
Η χώρα καταρρέει. Η Ελλάδα είναι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Δυστυχώς, δεν έχουμε την δύναμη ούτε καν να σηκωθούμε από τις καρέκλες για να αμπαρώσουμε τις πύλες και να εμποδίσουμε -έστω- τους εχθρούς να εισβάλλουν ανενόχλητοι στην πόλη. Δεν έχουμε το κουράγιο να παλέψουμε. Μας έχουν κουράσει, μας έχουν εξοντώσει. Μας έχουν κάνει να παρακαλάμε να έρθει ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο. Μόνο που δεν πρόκειται για το τέλος, αλλά για την αρχή ενός νέου φαύλου κύκλου…
Θανάσης Μαυρίδης
πηγή: http://www.liberal.gr/