Τι σημαίνει ο κήπος στην Ελλάδα
Κήπος
χωρίς φυτά για την ελληνική νοοτροπία είναι κάτι το αδιανόητο και το
ανυπόστατο, ενώ αντίθετα μπορεί να υπάρξει τοπίο χωρίς φυτά. Ακόμη και
στην καθημερινή γλώσσα με την έννοια του πρασίνου ο Έλληνας
καλύπτει τον
κήπο, το τοπίο, το φυτό κ.ο.κ. Στον κήπο διακρίνεις αμέσως τη ζωή και
την εξέλιξη, ενώ στο τοπίο μπορεί να έχουν πετρώσει και ακινητοποιηθεί
τα πάντα ή να αποτελείται μόνον από στοιχεία σκληρών και άψυχων υλικών.
Αλλά για να γίνει πιο εύκολα κατανοητή η σημασία του κήπου και του
τοπίου για την ελληνική νοοτροπία, ας δούμε πρώτα πρώτα τη σημασία
αυτών των δύο εννοιών.Το τοπίο αλλά και ο κήπος αναφέρονται σε κάποια εικόνα και οντότητα και έχουν ως βασική παράμετρο εξελίξεως και μεταβολής την καθοριστική επίδραση του χρόνου αλλά και τη βιολογική μεταβολή των στοιχείων που τα συγκροτούν. Τι είναι κήπος και τι σημαίνει ο κήπος για τον Έλληνα αλλά και πώς ο τελευταίος τον υλοποιεί, από τη στιγμή που έχει την ιδέα για την κατασκευή του και πώς στη συνέχεια την υλοποιεί.
Κήπος μπορεί να είναι μια γλάστρα επάνω στη ξερολιθιά της μάντρας του κυκλαδίτικου χωριού, αλλά και το τεράστιο σύνθετο κατασκεύασμα που περιβάλλει την εξοχική κατοικία του «φιλόδοξου» νεοαστού στο Λαγονήσι των Αθηνών ή στη Βουρβουρού της Χαλκιδικής.
Μπορεί να είναι το εμπνευσμένο
δημιούργημα ενός καλού κηποτέχνη ή αρχιτέκτονα τοπίου, αλλά και το
κατασκεύασμα ενός ερασιτέχνη σχεδιαστή, ο οποίος απλώς και
αποσπασματικώς συνέραψε στοιχεία άσχετα μεταξύ τους από διάφορες πηγές
(φωτογραφίες περιοδικών από άλλες χώρες διαφορετικών οικολογικών
δεδομένων και νοοτροπιών, εντυπωσιακές μιμήσεις κήπων άλλων συμπολιτών,
διακριτών μεν αλλά όχι και διακεκριμένων για την πολιτιστική
καλλιέργεια και αισθητική τους ευαισθησία κ.ο.κ.)
Σίγουρα είναι ο χώρος που θα φιλοξενήσει τα μικρά παιδιά και τα εγγόνια του ιδιοκτήτη για να παίξουν και να χαρούν ή πέρα και από αυτά ο χώρος που θα ζήσουν τα κατοικίδια ζώα που τυχόν έχει η οικογένεια. Τα ζώα και τα παιδιά όμως χρειάζονται απεριόριστο χώρο και στην προσπάθεια να τον αποκτήσουν θα αποτελέσουν μελλοντικό πρόβλημα για την καλή κατάσταση και εξέλιξη του κήπου, ειδικότερα εάν αυτός είναι περιορισμένων διαστάσεων.
Είναι το πράσινο στοιχείο που συνδέει τον ιδιοκτήτη του με το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον αλλά και τον απομονώνει από τον ενοχλητικό γείτονα.
Είναι η δημιουργία που θα θυμίζει στον ιδιοκτήτη την περιοχή ή την επαρχία που έζησε προτού αυτός αστικοποιηθεί στον περιορισμένο χώρο της μεγάλης πόλης, αλλά και ο χώρος που θα φιλοξενήσει τα φυσικά στοιχεία που αποζητούσε και δεν εύρισκε στο παρελθόν.
Είναι το απαραίτητο διακοσμητικό στοιχείο που θα συμπληρώσει την εξωτερική εικόνα της κατοικίας του ή του χώρου που ζει και εργάζεται, αλλά και που ταυτόχρονα θα τονίσει την κοινωνική ή οικονομική διαφορά -θετική ή αρνητική- που έχει από τον γείτονα.
Σίγουρα είναι ο χώρος που θα φιλοξενήσει τα μικρά παιδιά και τα εγγόνια του ιδιοκτήτη για να παίξουν και να χαρούν ή πέρα και από αυτά ο χώρος που θα ζήσουν τα κατοικίδια ζώα που τυχόν έχει η οικογένεια. Τα ζώα και τα παιδιά όμως χρειάζονται απεριόριστο χώρο και στην προσπάθεια να τον αποκτήσουν θα αποτελέσουν μελλοντικό πρόβλημα για την καλή κατάσταση και εξέλιξη του κήπου, ειδικότερα εάν αυτός είναι περιορισμένων διαστάσεων.
Είναι το πράσινο στοιχείο που συνδέει τον ιδιοκτήτη του με το ευρύτερο φυσικό περιβάλλον αλλά και τον απομονώνει από τον ενοχλητικό γείτονα.
Είναι η δημιουργία που θα θυμίζει στον ιδιοκτήτη την περιοχή ή την επαρχία που έζησε προτού αυτός αστικοποιηθεί στον περιορισμένο χώρο της μεγάλης πόλης, αλλά και ο χώρος που θα φιλοξενήσει τα φυσικά στοιχεία που αποζητούσε και δεν εύρισκε στο παρελθόν.
Είναι το απαραίτητο διακοσμητικό στοιχείο που θα συμπληρώσει την εξωτερική εικόνα της κατοικίας του ή του χώρου που ζει και εργάζεται, αλλά και που ταυτόχρονα θα τονίσει την κοινωνική ή οικονομική διαφορά -θετική ή αρνητική- που έχει από τον γείτονα.
Είναι το διακοσμητικό συμπλήρωμα της
κατοικίας του στο οποίο θα προσπαθήσει να εντάξει στοιχεία από οπτικά
ερεθίσματα που έχει από άλλους κήπους που έχει επισκεφθεί ή της
γειτονιάς στην οποία σήμερα ζει και εργάζεται.
Είναι το στοιχείο που, εάν χρησιμοποιηθεί επιδέξια, θα βοηθήσει στην ενσωμάτωση και το κρύψιμο ενός ανεπιθύμητου κατασκευαστικού στοιχείου (δεξαμενή νερού, απαραίτητη σκάλα, αναλειμματικά τοιχία κ.λπ.) ή στην προβολή ενός επιθυμητού. Είναι γνωστή η άποψη των κακόβουλων που πιστεύουν ότι το χώμα, δηλαδή ο κήπος, βοηθά τους γιατρούς και τους αρχιτέκτονες να κρύβουν και να σκεπάζουν τα λάθη τους. Πολύ περισσότερο όμως το πράσινο που αναπτύσσεται επάνω σ' αυτό.
Είναι το στοιχείο που, εάν χρησιμοποιηθεί επιδέξια, θα βοηθήσει στην ενσωμάτωση και το κρύψιμο ενός ανεπιθύμητου κατασκευαστικού στοιχείου (δεξαμενή νερού, απαραίτητη σκάλα, αναλειμματικά τοιχία κ.λπ.) ή στην προβολή ενός επιθυμητού. Είναι γνωστή η άποψη των κακόβουλων που πιστεύουν ότι το χώμα, δηλαδή ο κήπος, βοηθά τους γιατρούς και τους αρχιτέκτονες να κρύβουν και να σκεπάζουν τα λάθη τους. Πολύ περισσότερο όμως το πράσινο που αναπτύσσεται επάνω σ' αυτό.
Είναι το δημιούργημα που η κατασκευή του
συναρτάται με το φυσικό περιβάλλον και εξαρτάται άμεσα από αυτό, και
κάθε λάθος που θα γίνει ιδιαίτερα στην επιλογή του φυτικού υλικού αργά ή
γρήγορα θα ξεχωρίσει και θα εντυπωσιάσει άσχημα. Είναι ένα κύριο και
αυτοδύναμο έργο που αρχίζει στο τελείωμα της κατασκευαστικής φάσεως της
κατοικίας ή μια ανεξάρτητη επέμβαση που ξεκινά από τη σύλληψη του
σχεδίου του σπιτιού και εξελίσσεται παράλληλα με αυτό;
Ιστορικά, η έλλειψη πραγματικής παιδείας και παραδόσεως που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία στον τομέα αυτό δεν δημιουργεί προϋποθέσεις διαχωρισμού, αξιολογήσεως και κατατάξεως υποκειμενικών και αντικειμενικών κριτηρίων, τα οποία επιλεγόμενα με τεχνολογική και αισθητική ωριμότητα να συντελέσουν σε μια λύση αποδεκτή, λειτουργικά και σημασιολογικά. Απαιτείται βέβαια χρόνος για να δημιουργηθεί μια παράδοση που να λειτουργήσει σαν τη λυδία λίθο και να αποτελέσει την αισθητική βάση ώστε ο κήπος ή ο ανοικτός πράσινος χώρος μιας πόλεως που κατασκευάζεται στην Ελλάδα να αποτελεί αντικείμενο σοβαρής κριτικής και αισθητικού προβληματισμού, αλλά και την απαρχή διαμορφώσεως μιας συνέχειας.
Η ελληνική αισθητική τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταγράψει σημαντική δραστηριότητα σε πολλούς τομείς, όπως στην αρχιτεκτονική, τη διακοσμητική κ.λπ. Θα έπρεπε ανάλογη δραστηριότητα να χαρακτηρίζει την τοπιοτεχνία όσο και την κηποτεχνία, που οπωσδήποτε είναι μια συνακόλουθη τέχνη, ιστορικά και λειτουργικά, μιας ευρύτερης που θα μπορούσε να ονομασθεί αισθητική του χώρου.
Ιστορικά, η έλλειψη πραγματικής παιδείας και παραδόσεως που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία στον τομέα αυτό δεν δημιουργεί προϋποθέσεις διαχωρισμού, αξιολογήσεως και κατατάξεως υποκειμενικών και αντικειμενικών κριτηρίων, τα οποία επιλεγόμενα με τεχνολογική και αισθητική ωριμότητα να συντελέσουν σε μια λύση αποδεκτή, λειτουργικά και σημασιολογικά. Απαιτείται βέβαια χρόνος για να δημιουργηθεί μια παράδοση που να λειτουργήσει σαν τη λυδία λίθο και να αποτελέσει την αισθητική βάση ώστε ο κήπος ή ο ανοικτός πράσινος χώρος μιας πόλεως που κατασκευάζεται στην Ελλάδα να αποτελεί αντικείμενο σοβαρής κριτικής και αισθητικού προβληματισμού, αλλά και την απαρχή διαμορφώσεως μιας συνέχειας.
Η ελληνική αισθητική τις τελευταίες δεκαετίες έχει καταγράψει σημαντική δραστηριότητα σε πολλούς τομείς, όπως στην αρχιτεκτονική, τη διακοσμητική κ.λπ. Θα έπρεπε ανάλογη δραστηριότητα να χαρακτηρίζει την τοπιοτεχνία όσο και την κηποτεχνία, που οπωσδήποτε είναι μια συνακόλουθη τέχνη, ιστορικά και λειτουργικά, μιας ευρύτερης που θα μπορούσε να ονομασθεί αισθητική του χώρου.
Πηγή:
Γιάννης Σπαντιδάκης. Από το βιβλίο: «Ελληνικός Κήπος». Εκδόσεις: Σταμούλης
Ετικέτες ΑΡΧΙΚΗ, ΣΠΙΤΙ/ΚΗΠΟΣ
<< Αρχική σελίδα