ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ.

Η μόνη σωτηρία που υπάρχει για να ξεφύγει ο κόσμος τη σημερινή τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, είναι η απόκτηση γνώσης για να μη μπορούν να
ευδοκιμήσουν τα θρησκευτικά παραμύθια.
ΑΣ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΟΤΙ Ο ΓΙΑΧΒΕ ΕΙΧΕ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΦΑΝΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΟΥ «ΔΕΝΔΡΟΥ ΤΗΣ ΓΝΩΣΗΣ» ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.
Και όταν το δοκίμασαν τα έδιωξε από αυτόν.
ΧΩΡΙΣ τη γνώση ο άνθρωπος γίνεται εύκολα ΚΟΠΑΔΙ –ΑΓΕΛΗ- ΠΟΙΜΝΙΟ-ΠΡΟΒΑΤΟ- και είναι ευτυχισμένος με στρούγκες και μαντριά και πιστεύει εύκολα σε παραδείσους και κολάσεις.


ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΕΙ Η ΙΕΡΗ ΚΟΜΠΑΝΙΑ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΖΕΙ ΟΣΟΥΣ ΨΑΧΝΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΒΡΟΥΝ:
- ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ
- ΑΙΡΕΤΙΚΟΥΣ
- ΣΑΤΑΝΙΣΤΕΣ και με πολλά άλλα κοσμητικά επίθετα.
Δεν έβρισκαν ψεγάδι στην αρχαία Ελληνική σκέψη και γι’ αυτό επινόησαν τον βλακώδη χαρακτηρισμό του «ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗ».
Ανιστόρητοι και με αδιάντροπα ψέματα, κατασκεύασαν ανύπαρκτες κατηγορίες, ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΑΛΕΙΨΑΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΑΘΩΩΣΟΥΝ ΑΓΙΟΥΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΑΦΑΝΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΤΕ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ.
Δεν προσκυνούσαν, δεν γονυπετούσαν ούτε ασπαζόταν τ’ αγάλματα των θεών, που βρισκόταν μέσα στον ναό και δεν τα έβλεπαν οι πιστοί γιατί τα ιερά ήταν υπαίθρια, κάτω από τον ουρανό που ήταν και η κατοικία του θεού.
ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ- ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ.
Σήμερα η φωτεινή απουσία των πατρώων θεών έχει γίνει αρκετά έντονη και η επιστροφή τους περισσότερο από κάθε άλλη φορά επιτακτική, για να διασώσουν το έργο της δημιουργίας που βρίσκεται στο χείλος του αφανισμού.
Είναι σκέψεις τολμηρές γεμάτες αισιοδοξία για μας, για άλλους γεμάτες παραλογισμό, και λιγότερο ανόητες για κάποιους άλλους που κατάφεραν να εισχωρήσουν στα μυστικά των ουρανών και του κόσμου που μας περιβάλλει.
ΕΜΕΙΣ οι αιρετικοί επιλέξαμε τον δρόμο που λέγουν οι παπάδες ότι οδηγεί στην κόλαση.
ΕΧΟΥΜΕ ΟΜΩΣ την ευτυχία να απολαμβάνουμε τον γήινο παράδεισο της ελευθερίας μας.
Όποιος κάνει πως δεν βλέπει τον παράδεισο των ελευθέρων ανθρώπων ή ότι δεν τον βρίσκει είναι υποκριτής, δούλος σε ίσκιους και φαντάσματα και καταφεύγει σε ερημιές και δάση, ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΧΑΡΕΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΙ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ.
Αυτή η κατάσταση είναι πνευματική αναπηρία. Εμείς ελευθερωθήκαμε από την κόλαση της στέρησης.
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΗΤΑΝ ΘΕΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ και δεν είναι αμαρτία, δεν είναι κτηνωδία, δεν είναι καν ιδιωτική υπόθεση. Είναι κοσμολογική.
ΜΕ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΔΙΑΙΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
και γι’ αυτό τον ονόμασαν αμάρτημα οι βιαστές της φύσης.
Όταν αγκαλιάζεις με φανατισμό τις υλικές απολαύσεις, όταν σε σαγηνεύει η ύλη και έρθει η στιγμή του θανάτου, τότε αντιλαμβάνεσαι την ανθρώπινη ματαιοδοξία και ψάχνεις από κάπου να πιαστείς.
Τότε συμβαίνουν οι πιο τραγελαφικές καταστάσεις όπου Ο ΙΕΡΩΜΕΝΟΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΝΑ ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΣΕΙ ΤΙΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΑΧΒΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΖΗΜΙΩΤΟ.
Ζούμε σε μια τραγική εποχή.
Το κακό πλημμύρισε τον κόσμο, το δάκρυ περισσεύει, κυριάρχησε η δυστυχία και ο βίαιος θάνατος.
Ο ΓΙΑΧΒΕ ΟΜΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΣΩΤΗΡΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - που δυστυχώς είναι όλοι για το ψυχιατρείο, ΑΦΟΥ επικαλούνται το όνομά του ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, αλλόθρησκους ή αιρετικούς.
Η ανθρωπότητα αποκαμωμένη από τις αυθεραισίες των ισχυρών ζει δυστυχισμένη τυλιγμένη σε μια ψευδαίσθηση ευτυχίας. Ξέχασε τον ουρανό και τον θεό της και γι’ αυτό αγωνιά από τον φόβο του θανάτου και της δοκιμασίας.
Γεννιόμαστε κλαίγοντας από τον φόβο της νέας ζωής και πεθαίνουμε τρομαγμένοι γιατί την εγκαταλείπουμε, ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ και ότι ο θάνατος είναι μέρος της ζωής μας, την οποία το ιερατείο προσπαθεί να μας πείσει ότι πρέπει να μισούμε.
ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΘΕΪΚΟ ΟΞΥΓΟΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ.
ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΙΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΜΑΣ.
ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ ΠΟΥ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ.
Το ψέμα θεοποιείται και το δόγμα μάχεται απελπισμένα να προστατέψει το πνευματικό σκοτάδι που καλύπτει τη γύμνια του.
Το κακό μάς πληγώνει ενώ τα λάθη διδάσκουν. Ας διδαχτούμε από τα λάθη μας για να μην τα επαναλαμβάνουμε στο μέλλον.
Έχουμε χρέος απέναντι στο ιστορικό παρελθόν μας να προσπαθήσουμε ν’ αποκτήσουμε τη γνώση με όποιο τίμημα και αν είναι, έστω και αν χρειαστεί να διαβούμε ο κατώφλι του θανάτου με ανοιχτά μάτια.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΟΧΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΑΡΙΣΤΑΙΑ

Πηγή:

Grigoris Makrinitsas

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ