Τέσσερα νέα βιβλία καλωσορίζουν τον Αύγουστο

Υποδεχόμαστε τον μήνα που μας βάζει για τα καλά μες το πνεύμα του καλοκαιριού με το απαραίτητο συνοδευτικό του, το βιβλίο.

Οι νύφες του Ιονίου
Τζιλ Ντάουνι
Εκδόσεις Πατάκη

Κέρκυρα, 1822. Ο νεαρός Βρετανός αξιωματικός Όττο Άιβς διακινδυνεύει τον ρόλο του ως κατασκόπου του σερ Τσαρλς Νάπιερ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης κλέβοντας την πρωτότοκη κόρη του Κερκυραίου κόντε Διαμαντή, την εικοσάχρονη Μαγδαληνή. Την είδε για πρώτη φορά στον γάμο της επτάχρονης αδελφής της, της Αντζέλικας... Όταν η μικρή Αντζέλικα χηρεύει εξαιτίας του Όττο, οι ζωές των δύο γυναικών μπαίνουν σε κίνδυνο. Μακριά από τον πολιτισμό των κλειστών παραθύρων στα Επτάνησα, όπου είχαν ζήσει μέχρι τότε, οι δύο αδελφές, η Μαγδαληνή κι η Αντζέλικα, θα έρθουν στον μακρινό Καναδά αντιμέτωπες με έναν νέο κόσμο, όπου θα πρέπει να επιβιώσουν ακόμη και μόνες τους. Κι όταν ο έρωτας ξαναβρεθεί μπροστά τους, οι κανόνες θα πρέπει να παραβιαστούν για άλλη μια φορά...

«Κοντεύουν διακόσια χρόνια, σύµφωνα µε τον τοπικό θρύλο, που ένας αµαξάς ερωτεύτηκε µια γυναίκα ευγενικής καταγωγής. Αυτό δε συνέβη σε κάποιο µυθικό βασίλειο ή σ’ ένα απόκρηµνο παλάτι µιας αρχαίας χώρας, κρυµµένο µέσα στα σύννεφα, όπου υπάρχουν αµέτρητες -σαν τους κόκκους της άµµου- παρόµοιες ιστορίες, αλλά όλα άρχισαν σ’ ένα υπέροχο ελληνικό νησί, όπου οι άντρες κορδώνονταν σαν τους ήρωες των βιβλίων και οι περισσότερες γυναίκες ζούσαν περιορισµένες σαν τη Ραπουνζέλ του παραµυθιού, αλλά χωρίς τον πρίγκιπα που θα τις σώσει».
Κόνδωρ
Caryl Férey
Άγρα

«Ο Στέφανο δεν είχε ψάξει ποτέ να ξαναβρεί τον βασανιστή του στις διάφορες οργανώσεις των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων όταν επέστρεψε από την εξορία, ο Ελ Νέγκρο δεν ήταν παρά ένα φασιστόμουτρο μεταξύ τόσων άλλων. Όμως έκανε λάθος. Το παρελθόν και το παρόν ήταν συνδεδεμένα, σαν την αόρατη κλωστή που τον συνέδεε επί σαράντα χρόνια με τη Μανουέλα. Όλα έβρισκαν τώρα τη θέση τους μέσα στο θέατρο των σκιών που συγκροτούσε όλη του τη ζωή. Ένα τελευταίο ξεκαθάρισμα λογαριασμών με την Ιστορία».

O «Κόνδωρ» είναι ιστορία μιας αναζήτησης με ιλιγγιώδη ταχύτητα στις αχανείς εκτάσεις της Χιλής. Μιας αναζήτησης που αρχίζει στις φτωχογειτονιές του Σαντιάγο, που μαστίζονται από την ανέχεια και τα ναρκωτικά, και καταλήγει στην έρημο Ατακάμα, με τον ανεξάντλητο ορυκτό πλούτο, πεδίο παράνομης εκμετάλλευσης των προστατευόμενων παρθένων περιοχών της. Ο «Κόνδωρ» είναι μια βουτιά στην ιστορία της Χιλής. Από την καταπιεστική δικτατορία της δεκαετίας του 1970 ώς την επιστροφή σε μια δημοκρατία που ανδροκρατείται από τους πολιτικούς και οικονομικούς επιγόνους του Πινοτσέ. Οι δαίμονες της Χιλής δεν φαίνονται πρόθυμοι να αποχωρήσουν από τη σκηνή. Ο «Κόνδωρ» είναι πρωτίστως μια ιστορία αγάπης μεταξύ της Γκαμπριέλα, μιας νεαρής Μαπούτσε κινηματογραφίστριας, που τη διακατέχει το πνεύμα του λαού της, και του Εστέμπαν, δικηγόρου ειδικευμένου στις «χαμένες υποθέσεις», που κουβαλάει ως σταυρό το γεγονός ότι είναι γιος μιας μεγαλοαστικής οικογένειας με σκοτεινό παρελθόν και πλούτο.
Τα κοκάλινα ρολόγια
Ντέιβιντ Μίτσελ
Τόπος

Ό,τι γεννιέται πρέπει μια μέρα να πεθάνει. Έτσι δεν λέει το συμβόλαιο της ζωής;
Ωστόσο, ήρθα εδώ να σου πω ότι σε σπάνιες περιπτώσεις αυτός ο απαράβατος όρος μπορεί να... ξαναγραφτεί.

Μετά από έναν καβγά με τη μητέρα της με αφορμή το αγόρι της, η δεκαπεντάχρονη Χόλι Σάικς κλείνει ένα Σαββατοκύριακο την πόρτα στην οικογένειά της μαζί και στην παλιά της ζωή.

Όμως η Χόλι δεν είναι μια συνηθισμένη έφηβη: παιδί ευαίσθητο, με το οποίο άλλοτε επικοινωνούσαν φωνές που τις αποκαλούσε «Ραδιανθρώπους», τραβάει την προσοχή μιας σέκτας επικίνδυνων αποκρυφιστών αλλά και των εχθρών τους.

Ο καβγάς το μοιραίο αυτό Σαββατοκύριακο δεν είναι παρά το πρελούδιο μιας τρομερής εξαφάνισης που θα σημαδέψει για πάντα την οικογένεια της Χόλι. Το άλυτο αυτό μυστήριο θα αντηχεί σε κάθε δεκαετία της ζωής της, αγγίζοντας όλους όσους αγαπά - ακόμα και όσους δεν έχουν ακόμα γεννηθεί. Ένας υπότροφος του Κέμπριτζ, ένας πολεμικός ανταποκριτής στο Ιράκ, ένας μεσήλικας συγγραφέας εξόριστος από τη λίστα των μπεστ σέλερ - όλοι αποκτούν απροσδόκητο ρόλο στον αθέατο πόλεμο που μαίνεται στις παρυφές του κόσμου μας.

Τροχιά μιας ζωής, κοινωνικός σεισμογράφος, εξερεύνηση του γήρατος, της θνητότητας και της επιβίωσης, «Τα κοκάλινα ρολόγια» είναι ένα μυθιστόρημα που μόνο ο Ντέιβιντ Μίτσελ θα μπορούσε να έχει γράψει.
Αναμνήσεις δι' αλληλογραφίας
Emma Reyes
Ίκαρος

To 1969 η ζωγράφος Έμμα Ρέγιες έστειλε στον φίλο της ιστορικό Χερμάν Αρσινιέγας την πρώτη από τις είκοσι τρεις επιστολές που περιγράφουν τις σκληρές συνθήκες μέσα στις οποίες κύλησε η παιδική της ηλικία. Ο φίλος της συγκλονίστηκε από τις επώδυνες αυτές αναμνήσεις κι αποφάσισε να δείξει τα κείμενα στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος ενθάρρυνε τη Ρέγιες να συνεχίσει το γράψιμο. Η αλληλογραφία κράτησε ως το 1997· σ' αυτό το διάστημα, ο Αρσινιέγας κατάφερε να πάρει την έγκριση της Έμμα Ρέγιες για να εκδώσει τις επιστολές μετά τον θάνατό της.

Με μια γραφή που ξεχωρίζει για την εντιμότητα και την απουσία κάθε επιτήδευσης, η Ρέγιες αφηγείται τις αντιξοότητες των παιδικών της χρόνων στην Κολομβία στις αρχές του 20oύ αιώνα, όταν την εγκατέλειψαν μαζί με την αδερφή της σ' ένα μοναστήρι. Χωρίς αυτολύπηση, με ευφυΐα ενηλίκου και ματιά κοριτσιού, καταφέρνει να μεταδώσει με ακρίβεια στον αναγνώστη τα συναισθήματά της.

«Αν ο Ρίλκε έλεγε πως η πατρίδα του ανθρώπου είναι η παιδική του ηλικία, εκείνη της Έμμα Ρέγιες είναι μια αιώνια πατρίδα για όποιον τη διαβάζει. Αυτή η παιδική ηλικία είναι πλέον δική μας, μας ανήκει για πάντα».
 

click@Life