Πέντε σημεία των Oscars που σηκώνουν κουβέντα

Άξιζαν τελικά το «Πράσινο Βιβλίο» το βραβείο καλύτερης ταινίας ή η Olivia Colman το βραβείο καλύτερου α’ γυναικείου ρόλου;

Τα Όσκαρ μπορεί να δεσπόζουν στο ημερολόγιο του Χόλυγουντ ως τα βραβεία με την μεγαλύτερη απήχηση στον χώρο του κινηματογράφου, όμως κάθε χρόνο καταφέρνουν να προκαλέσουν έντονες συζητήσεις σχετικά με τις επιλογές της Ακαδημίας. Ειδικά φέτος υπήρξαν αρκετά προβλήματα που αποτέλεσαν θέμα συζήτησης, από τις νέες αλλαγές στο φορμάτ της τελετής μέχρι την επιλογή (ή μη) του κεντρικού παρουσιαστή.

Το «Πράσινο βιβλίο» ως ταινία της χρονιάς απογοήτευσε
Οι υποψηφιότητες για το μεγάλο βραβείο της βραδιάς, της καλύτερης ταινίας, δίχασαν το κοινό και η «διπλωματική» επιλογή του «Πράσινου βιβλίου» σίγουρα εξέπληξε τους θεατές. Παρά τις δέκα υποψηφιότητες, η «Ευνοούμενη» του Γιώργου Λάνθιμου έφυγε με μόλις ένα βραβείο, ενώ το «Ρόμα» του Alfonso Cuarón αρκέστηκε στο βραβείο καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Το «Πράσινο βιβλίο» είναι μεν βασισμένο σε μια πραγματική ιστορία, όμως έχει αντιμετωπίσει σφοδρή κριτική, τόσο για την έλλειψη επαφών των παραγωγών με άτομα από το περιβάλλον του Don Shirley (που ενσάρκωσε ο Mahershala Ali), όσο και για τη διαιώνιση του κλισέ του «λευκού σωτήρα». Ειδικότερα όμως η ταινία φέρεται να αγνόησε την πραγματικότητα του ρατσισμού για να εστιάζει στην «λύτρωση» του Tony Vallelonga (Viggo Mortensen).

Το «Bohemian Rhapsody» είναι ασταμάτητο
Η βιογραφική ταινία για τον Freddie Mercury και τους Queen αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα κατά τη διάρκεια της παραγωγής της, τόσο με την επιλογή του πρωταγωνιστή όσο και την απομάκρυνση του Bryan Singer από τη σκηνοθεσία. Όταν τελικά κυκλοφόρησε η ταινία, ασκήθηκε έντονη κριτική στην επιλογή των παραγωγών να «αποσιωπήσουν» ορισμένες πτυχές της ζωής του εμβληματικού τραγουδιστή. Παρόλα αυτά όμως, η ταινία έσπασε τα ταμεία, διακρίθηκε στα βραβεία BAFTA, ενώ απέσπασε και τα περισσότερα βραβεία στα φετινά Όσκαρ, χάρη στην ερμηνεία του Rami Malek, αλλά και στο τεχνικό κομμάτι.

REUTERS / MIKE BLAKE

Η μεγάλη έκπληξη και χαρά της Olivia Colman
Έχοντας απέναντί της την Glenn Close, η Olivia Colman δεν φαίνεται να πίστευε και η ίδια πως θα μπορούσε να κερδίσει το Όσκαρ καλύτερου α' γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην μαύρη κωμωδία του Γιώργου Λάνθιμου. Έτσι λοιπόν πιάστηκε παντελώς απροετοίμαστη καθώς δυσκολευόταν να βρει τα λόγια για να εκφράσει τη χαρά και συγκίνησή της. «Είναι αστείο, έχω ένα Όσκαρ! Πρέπει να ευχαριστήσω πάρα πολύ κόσμο, εάν ξεχάσω κανέναν, θα σας βρω αργότερα να σας δώσω ένα μεγάλο φιλί» δήλωσε από τη σκηνή η αξιολάτρευτη Colman.

Η περίπτωση του «αουτσάιντερ», Richard E. Grant
Το βραβείο καλύτερου β' ανδρικού ρόλου μπορεί να πήγε στον εξαιρετικό Mahershala Ali για την ερμηνεία του στο «Πράσινο βιβλίο», όμως η περίπτωση του Richard E. Grant είναι άξια αναφοράς. Ο 62χρονος ηθοποιός άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο «Θα μπορούσες ποτέ να με συγχωρέσεις;» της Marielle Heller με την Melissa McCarthy και σίγουρα θα ήταν μια ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη - αντίστοιχη της Colman - εάν κέρδιζε τελικά το σχετικό βραβείο. Παρά την ήττα του, ο ίδιος φάνηκε να είναι ιδιαίτερα χαρούμενος που αναγνωρίστηκε το ταλέντο του.

REUTERS / MIKE BLAKE

Τα Όσκαρ έχουν ακόμα δρόμο στο πλαίσιο της διαφορετικότητας
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από τις διαμαρτυρίες πολλών αστέρων για τον «λευκό» χαρακτήρα των Όσκαρ και πως η Ακαδημία δεν αντιπροσωπεύει (ούτε επιβραβεύει) επαρκώς μειονότητες στη μεγάλη οθόνη, αφού κατά ένα μεγάλο ποσοστό οι κριτές των βραβείων είναι ηλικιωμένοι λευκοί. Φέτος οι διοργανωτές καλωσόρισαν 774 νέα μέλη με στόχο τη διεύρυνση, η οποία πέτυχε εν μέρει. Η Regina King τιμήθηκε με το βραβείο καλύτερου β' γυναικείου ρόλου, ο Spike Lee κέρδισε ένα Όσκαρ μετά από δεκαετίες, ενώ οι Ruth Carter και Hannah Beachler διακρίθηκαν για τα κουστούμια και την παραγωγή του «Μαύρου Πάνθηρα». Παρά την πρόοδο όμως που έχει επιτευχθεί, η επιλογή του «Πράσινου Βιβλίου» ως καλύτερη ταινία της χρονιάς είναι προβληματική – κυρίως για την αναπαραγωγή ρατσιστικών στερεοτύπων και κλισέ – δείχνοντας πως οι διοργανωτές έχουν ακόμα δρόμο για να κατανοήσουν καλύτερα και να τιμήσουν τη διαφορετικότητα στον χώρο του θεάματος.

clickatlife