Η Γερμανία αναδύεται ως μία νέα παγκόσμια ηγεμονική δύναμη
«Ήρθε η ώρα για τη Γερμανία να κυβερνήσει; «Μην κρυβόμαστε πίσω από την ιστορία. Η Εξωτερική
πολιτική της Γερμανίας έχει ιστορικά μεταμορφωθεί δραματικά», αναφέρει ο αρθρογράφος του περιοδικού.
Η «μετάλλαξη» της Γερμανικής πολιτικής πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο, και έγινε πρωτοσέλιδο σε παγκόσμιο επίπεδο. Ωστόσο, λίγοι άνθρωποι πραγματικά «κατενόησαν» το μέγεθος αυτού που μόλις είχαν διαβάσει, και το οποίο θα έχει καταστροφικές συνέπειες μελλοντικά για την Ευρώπη και ίσως ολόκληρο τον κόσμο. Πολλοί, ειδικά στην Αμερική όμως, στην πραγματικότητα «αγκάλιασαν» την είδηση.
Πριν εξετάσουμε τι συνέβη στη Γερμανία, πρέπει να εξετάσουμε το πλαίσιο των παγκόσμιων γεγονότων.
Όλοι βλέπουν την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που εκτυλίσσετε στην Ουκρανία. Ακόμα και τώρα, η χώρα παραπαίει στο χείλος της πολιτικής και οικονομικής κατάρρευσης από τις συνεχείς εμφύλιες συγκρούσεις. Γιατί; Στην ουσία, αυτό συμβαίνει γιατί η χώρα κρατείται όμηρος από τη Ρωσία.
Πολλοί Ουκρανοί θέλουν η χώρα τους να αναπτύξει ισχυρότερους δεσμούς με την Ευρώπη. Μέχρι πρόσφατα, η κυβέρνηση της Ουκρανίας κινούνταν προς αυτή την κατεύθυνση και εργάζονταν με σκοπό την υπογραφή επίσημης εμπορικής συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αλλά τον περασμένο Νοέμβριο, η συμφωνία αυτή ακυρώθηκε υπέρ της Ρωσίας, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν να καθιστά σαφές στο Κίεβο ότι «δεν πρέπει να πλησιάσει» πιο κοντά στην Ευρώπη. Υπακούοντας στην απειλή του Β. Πούτιν, η κυβέρνηση της Ουκρανίας ενέδωσε στο εκβιασμό αυτό. Αυτό εξαγρίωσε εκατομμύρια Ουκρανών. Πολλοί από αυτούς βγήκαν στους δρόμους, στέλνοντας το έθνος τους στον «καιάδα».
Η Γερμανία παρακολουθεί εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα τα γεγονότα στην Ουκρανία εκ του σύνεγγυς. Ιστορικά έχει χυθεί «πολύ αίμα» μεταξύ της Γερμανίας και της Ρωσίας. Με δεδομένο ότι τα δύο αυτά κράτη υπήρξαν ανελέητοι εχθροί κατά την διάρκεια του Β ‘ Παγκοσμίου πολέμου, το Βερολίνο παρακολουθεί με δέος την σθεναρή προσπάθεια της Ρωσίας να θέσει υπό τον έλεγχο της την Ουκρανία.
Όπως εξηγείται και στο περιοδικό thetrumpet στο τεύχος Φεβρουαρίου,
«υπάρχει ένας συγκρουσιακός και ιμπεριαλιστικός Βλαντιμίρ Πούτιν που είναι βέβαιο ότι θα προκαλέσει την Γερμανία να αναλάβει δράση».
Όσο για το τι συνέβη στη Γερμανία τον Ιανουάριο του 2014, αυτό αφορά αποκλειστικά την πολιτική ηγεσία της, η οποία «άλλαξε ρότα» στην εξωτερική πολιτική της ως ένα άμεσο αποτέλεσμα της πρόσφατης συμπεριφοράς του Βλαντιμίρ Πούτιν, ιδίως στην Ουκρανία.
Εάν παρατηρήσουμε μέσα από το φακό της γνωστής βιβλικής προφητείας, «ο πρίγκιπας των Ρως ξυπνά το Θηρίο»!
Οι προφητείες αυτές, ομιλούν για το τέλος του χρόνου αναμονής και προειδοποιήσεων και την «ανάδυση» μιας γερμανικής ηγεμονίας. Ενός καθολικού, εμπνευσμένου δύναμης, «θηρίου» που εκκολάπτεται για περισσότερα από 70 χρόνια! Υφίσταται αυτή η προειδοποίηση, από το τέλος ακόμη του 1945, όταν σε Γερμανία και Ευρώπη σιγόκαιγαν ακόμη οι στάχτες του Β’ παγκοσμίου πολέμου, συνεχίζει το άρθρο.
«Εμείς το προφητεύαμε αυτό, δεκαετίες πριν ακόμη και από την ενοποίηση της Γερμανίας το 1989. Σήμερα, αυτή η προφητεία εκπληρώνεται μπροστά στα μάτια σας. Είναι προφανές ότι η Γερμανία σήμερα κυριαρχεί πολιτικά και οικονομικά Ευρώπη. Τώρα η Γερμανία πραγματοποιεί την επανάσταση της εξωτερικής πολιτικής της. Υπενθυμίζεται ότι πολύ σύντομα, η Γερμανία θα μετατραπεί σε μια υπερδύναμη, ακόμη μεγαλύτερη από την Αμερική και τη Ρωσία», αναφέρει το περιοδικό thetrumpet.
«Θα πρέπει να σκεφτούμε τι σημαίνει για τον καθένα από εμάς ατομικά αυτό το γεγονός. Μας απασχολεί; Θα πρέπει να είναι έτσι. Η Αγία Γραφή ομιλεί για την εμφάνιση μιας γερμανικής υπερδύναμης που πρόκειται να επηρεάσει άμεσα την Ευρώπη. Λοιπόν, τι ακριβώς διαθέτει η Γερμανία που την κάνει να είναι τόσο ανησυχητική; Προφανώς μια πιο κατηγορηματική Εξωτερική Πολιτική» συνεχίζει το περιοδικό.
Δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε τι ακριβώς συντελέσθη όταν η Γερμανία πραγματοποίησε αυτήν την αλλαγή στην πολιτική της, αλλά φαίνεται ότι μια συνάντηση στις 15 Ιανουαρίου 2014 αποτέλεσε το κομβικό σημείο της όλης προσπάθειας.
Όπως ανέφερε και το περιοδικό Spiegel, αυτή ήταν η ημέρα που η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ συναντήθηκε με τους νέους υπασπιστές της, τον νέο υπουργό Εξωτερικών Frank-Walter Steinmeier και την νέα υπουργό Άμυνας Ursula von der Leyen, με επίσημο θέμα προς συζήτηση στην ατζέντα τους, την πιθανή συμμετοχή γερμανικών στρατευμάτων από κοινού με την γαλλική στρατιωτική δύναμη, και το εάν η Γερμανία θα πρέπει να παράσχει περισσότερη βοήθεια στην Αφρική, καθώς και το πλαίσιο της νέας γερμανικής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.
Από τότε, «τα μηνύματα» που αποστέλλονται συνεχώς από τη Γερμανία μέσω του Steinmeier και της von der Leyen, αλλά και από πιο χαμηλόβαθμους κυβερνητικούς αξιωματούχους, από τα μέσα ενημέρωσης της Γερμανίας αλλά και στους πολυάριθμους γερμανούς αναλυτές και think tanks, είναι συνεπή: «Έχει έρθει η ώρα να ακολουθηθεί μια πολύ πιο ισχυρότερη εξωτερική πολιτική, τόσο στρατιωτικά όσο και πολιτικά» υπογραμμίζει το περιοδικό.
Πολλοί άνθρωποι μένουν ανεπηρέαστοι από την ιδέα μιας νέας ηγεμονικής Γερμανίας. Ορισμένοι μάλιστα πιστεύουν ότι αυτό το έθνος είναι πρόθυμο να συμβάλει με την οικονομική ευρωστία του στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως, παρά να επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος. Αλλά πρέπει να λάβουμε υπόψη το ιστορικό πλαίσιο που διέπει την χώρα αυτή.
Σύμφωνα με το Stratfor και τους George Friedman και Marc Lanthemann σε άρθρα τους τον Φεβρουάριο αναφέρεται σαφέστατα ότι:
«από το τέλος του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία επιδιώκει μια σχετικά ήρεμη ενάσκηση της εξωτερικής πολιτικής της. Αλλά από το τελευταίο διάστημα, στο Βερολίνο φαίνεται να έχουν αναγνωρίσει την ανάγκη για μια δραματική αλλαγή. Οι Γερμανοί ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου της καγκελαρίου, του πρόεδρου, του υπουργού Εξωτερικών και της υπουργού άμυνας, έχουν απευθύνει έκκληση για ένα νέο πλαίσιο, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το σύστημα συγκρατημένης πολιτικής στον εξωτερικό τομέα το οποίο ασκούνταν για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Θέλουν η Γερμανία να αναλάβει μεγαλύτερο διεθνή ρόλο συμμετέχοντας περισσότερο εκτός των συνόρων της, πολιτικά και στρατιωτικά…”.
Σύμφωνα με το περιοδικό Der Spiegel, (ένα από τα μεγαλύτερα και πιο δημοφιλή περιοδικά της Γερμανίας):
«η νέα γερμανική κυβέρνηση, οφείλει να χαράξει μια νέα πορεία στην εξωτερική πολιτική. Ο Steinmeier και η Υπουργός Άμυνας Ursula von der Leyen, πιστεύουν ότι μια οικονομική δύναμη σαν την Γερμανία δεν μπορεί να συνεχίσει να βρίσκεται στο περιθώριο των εξελίξεων. Θέλουν να δείξουν στους συμμάχους της Γερμανίας ότι η χώρα μπορεί να γίνει «παγκόσμιος παίκτης».
Οι New York Times έγραψαν σε πρόσφατο άρθρο τους ότι:
«οι Γερμανοί ηγέτες πιέζουν για την εφαρμογή μιας νέας δυναμικής πολιτικής θέσης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, θέλοντας έτσι το έθνος τους να διαθέτει μια πιο δυναμική φωνή στην εξωτερική πολιτική του».
Οι Times σημείωσαν πως, σε απάντηση του πολλαπλασιασμού των παγκόσμιων κρίσεων και της διεθνούς στρατηγικής υποχώρησης των ΗΠΑ ως υπερδύναμη, «οι ανώτεροι (Γερμανοί) αξιωματούχοι καλούνται να επανεξετάσουν τον διπλωματικό και στρατιωτικό ρόλο της χώρας τους».
«Και πάλι, όλες αυτές οι παρατηρήσεις γράφτηκαν στο τέλος του Ιανουαρίου, ήρθαν σε απάντηση της αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής της Γερμανίας που άρχισε γύρω στις 15-16 Ιανουαρίου 2014, τονίζει το περιοδικό thetrumpet.
Ο διορισμός του Norbert Röttgen ως επικεφαλής της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων του γερμανικού κοινοβουλίου και μέλος του συντηρητικού κόμματος της Μέρκελ, σημαίνει την επιστροφή ενός ακόμη οικείου προσώπου που είναι αφοσιωμένο στο ευρωπαϊκό σχέδιο, σε ένα αξίωμα περιωπής.
Οι New York Times τονίζουν ότι η αλλαγή του «τόνου» της Γερμανικής πολιτικής προέρχεται από «μια σύμπτωση λόγω των πολλών παγκόσμιων εκρήξεων που μας κρατούν ξύπνιους».
Οι ηγέτες της Γερμανίας παρακολουθούν, για παράδειγμα, τι έχει πράξει η Ρωσία στη Μέση Ανατολή και στην Ουκρανία αλλά και σε άλλα μέρη και κινητοποιείται αναλόγως και η ίδια σε δράση.
Αυτοί οι γερμανοί πολιτικοί αρχίζουν να «κινούνται» στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό, ακριβώς επειδή τα έθνη συνταράσσονται. Η αστάθεια αυξάνεται και η ανάγκη για ισχυρή ηγεσία ολοένα και μεγαλώνει. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι και κράτη «βλέπουν» τη Γερμανία ως το καταλληλότερο έθνος να αναλάβει τα ηνία της ηγεμονικής θέσης της στην Ευρώπη, αυτή αναφέρει το περιοδικό.
Σύμφωνα τον George Friedman και σχετικά με το γιατί η Γερμανία πραγματοποιεί αυτές τις αλλαγές στην εξωτερική της πολιτική, ο ίδιος δηλώνει ότι «η (Γερμανία) πρέπει να προσαρμοστεί στην πολιτική της παγκόσμιας απεμπλοκής των ΗΠΑ και πρέπει να διαχειριστεί μια σύνθετη, αναγκαία, αλλά και συνάμα επικίνδυνη σχέση με τη Ρωσία. Αυτός ακριβώς είναι το διακύβευμα».
Η γερμανική πολιτική ελίτ παραδέχθηκε ότι το γερμανικό έθνος, πρέπει να «επεκταθεί εκτός συνόρων του ακόμη και εκτός Ευρώπης» ακριβώς επειδή η Αμερικανική ηγεμονία αποσύρεται παγκοσμίως. Η στρατηγική υποχώρηση της Αμερικής έχει αφήσει ένα τεράστιο κενό σε όλον τον πλανήτη, και οι Γερμανοί, Ρώσοι και άλλοι, καλούνται να το «γεμίσουν» ! Θα δείτε σύντομα ότι αυτό πρόκειται να πραγματοποιηθεί παγκοσμίως, πράγμα που περιπλέκει την παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση, καθιστώντας την πιο επικίνδυνη και ασταθή από ποτέ.
Σύμφωνα με το German-Foreign-Policy.com στις 27 Ιανουαρίου οι “προσδοκίες του κόσμου” οδηγούν σε μια πιο τολμηρή ηγεσία της Γερμανίας. «Η Γερμανία πρέπει να ηγηθεί», αναφέρει ο πρώην υπουργός Άμυνας Volker RUHE σε άρθρο του σε στήλη γερμανικής εφημερίδας. Ο Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, ο οποίος πρόσφατα υπηρέτησε ως επικεφαλής ασφαλείας στην Διάσκεψη του Μονάχου, δήλωσε ότι η Γερμανία «θα πρέπει μαζικά να ασκήσει την εξωτερική της πολιτική στην Ευρώπη», καταλήγει το άρθρο.
Σύμφωνα λοιπόν με το μεγάλης κυκλοφορίας αμυντικο-πολιτικού χαρακτήρα περιοδικό thetrumpet, η Γερμανία ετοιμάζεται να «διαδραματίσει» τον δικό της ηγεμονικό ρόλο στον πλανήτη. Το κακό είναι όπως γράφουμε στο Pentapostagma.gr ότι, η «στροφή» της γερμανικής πολιτικής, ξυπνά έντονες και άσχημες μνήμες, σε όλους τους λαούς της Ευρώπης επί το πλείστον αλλά και τους υπόλοιπους, οι οποίοι υπέστησαν τα πάνδεινα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Μέσα σε αυτά τα κράτη ήταν και η Ελλάδα, που πλήρωσε ακριβά όλες αυτές τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις της εποχής εκείνης. Ελπίζουμε να μην επαναληφθεί το ίδιο άσχημο σενάριο και σήμερα εν έτη 2014, διότι επικρατούν παρόμοιες συνθήκες και δυστυχώς με τους ίδιους πρωταγωνιστές.
pentapostagma.gr
αναρτήθηκε από το χρήστη Anemoni @ 8:54 μ.μ.
<< Αρχική σελίδα