Τα βιβλία της εβδομάδας
Αποχαιρετάμε τον Ιανουάριο με 7 βιβλία από τις πρόσφατες εκδόσεις των ελληνικών οίκων.
«Πώς έπαθες ανορεξία;» με ρωτούν κάποιες φορές. Το μυαλό μου μουδιάζει για μερικά δευτερόλεπτα. Πώς έπαθα νευρική ανορεξία; Δεν έπαθα. Στο δικό μου μυαλό η λέξη «έπαθα» δηλώνει ότι κάτι μου συνέβη τυχαία, ακούσια, χωρίς να το επιδιώξω ή να συναινέσω σε αυτό. Εμένα όμως δε μου συνέβη κάποιο ατύχημα, δεν αρρώστησα κατά λάθος. Δεν έπαθα ανορεξία. Την επέλεξα.
Αυτή είναι η ιστορία μου. Μια ιστορία ενός κοριτσιού εντελώς συνηθισμένου, όπως τόσα άλλα, που βυθίστηκε στην κινούμενη άμμο χωρίς να ξέρει από πού να πιαστεί για να βγει έξω και να σωθεί. Η ιστορία μιας νέας γυναίκας που ήταν καταδικασμένη να ζει μέσα σε μια φυλακή από καθρέφτες, μέσα στο ψέμα και στον πόνο, σε μια αυτοεξορία. Αιώνια παγωμένη, αιώνια πεινασμένη. Ολομόναχη. Εγώ η ίδια καταδίκασα τον εαυτό μου σε ισόβια απομόνωση. Εγώ αποφάσισα ότι δεν είχε καμία αξία και κανένα νόημα η ζωή μου. Εγώ αποπειράθηκα να σκοτώσω την Αναστασία. Τη μισούσα και ήθελα να πεθάνει πάση θυσία. Ξαφνικά όμως συνέβη κάτι περίεργο, κάτι απρόσμενο. Λίγο πριν τα καταφέρω, άλλαξα γνώμη.
Σε κάνει λιγότερο σίγουρο για τον εαυτό σου, λιγότερο μελοδραματικό και κραυγαλέο, λιγότερο αφελή και ευκολόπιστο αλλά και πιο ευγενή στη γλώσσα, πιο διορατικό στις ανθρώπινες σχέσεις.
Στη ζωή τα πράγματα δεν είναι συνήθως όπως φαίνονται κι η λογοτεχνία θα βρίσκεται πάντα εδώ για να μας το θυμίζει.
Απόσπασμα
Παλιότερα η μητέρα μου έπαιζε πολύ τένις. Και ο πατέρας μου έπαιζε, αλλά όχι τόσο καλά. Το αστέρι της οικογένειας ήταν εκείνη. Όταν ήταν ακόμα στα πάνω της, κέρδιζε κάθε χρόνο το τουρνουά του ομίλου. Ακόμη κι αν είχε πιει ένα μπουκάλι βότκα, πάλι κέρδιζε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Μικρό, με έπαιρνε πάντα μαζί της στον όμιλο. Η μητέρα μου καθόταν στον εξώστη και έπινε κοκτέιλ με την κυρία Βέμπερ, την κυρία Όστερχουν, τον κύριο Σούμπακ και όλη την παρέα. Εγώ καθόμουν κάτω από το τραπέζι, έπαιζα με τα αυτοκινητάκια μου κι ο ήλιος έλαμπε. Θυμάμαι τον λαμπερό ήλιο του ομίλου, πέντε λευκά ζευγάρια παπούτσια του τένις σκονισμένα από κοκκινόχωμα, τα εσώρουχα κάτω από τις κοντές αθλητικές φούστες, τα μεταλλικά καπάκια που έπεφταν από το τραπέζι και τα μάζευα για να ζωγραφίσω με στιλό το εσωτερικό τους.
Με τούτη τη φράση ξεκινούν οι Περιπέτειες του Ώγκι Μαρτς, και είναι αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος, δηλαδή οι κωμικές και πνευματικές περιπέτειες ενός νεαρού Αμερικανοεβραίου από τη δεκαετία του ’20 ως τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, από το Σικάγο του μεσοπολέμου ως το Μεξικό και την Ευρώπη. Ο Ώγκι περιπλανιέται από δουλειά σε δουλειά κι από σχέση σε σχέση, φιλοσοφεί, γίνεται ένα με το περιβάλλον του σαν χαμαιλέοντας και, χωρίς να έχει ιδιαίτερες βλέψεις, παραμένει πάντοτε αισιόδοξος, παρά τις αντιξοότητες.
Όσο για τη γραφή του βιβλίου ήταν και παραμένει μοναδική· γραφή που όμοιά της δεν υπάρχει στην αμερικανική λογοτεχνία της εποχής του και στην κατοπινή. Το μυθιστόρημα αυτό χάρισε στον συγγραφέα το πρώτο του Εθνικό Βραβείο Βιβλίου (1954), εκτινάσσοντάς τον στην κορυφή του λογοτεχνικού πανθέου της γενιάς του, κι αργότερα το Βραβείο Νόμπελ (1976), την ύψιστη διάκριση για την τέχνη του λόγου. Με κέφι και ζωντάνια ο Μπέλοου έγραψε ένα μεγάλο αμερικανικό μυθιστόρημα του 20ού αιώνα.
Μετά από μία κοπιαστική ημέρα σημαντικών επιστημονικών πειραμάτων, η δεσποινίς Στάνγκερσον είχε μόλις αποσυρθεί στο υπνοδωμάτιό της. Ξαφνικά, άρχισαν να ακούγονται από μέσα ήχοι πάλης, αγωνιώδεις κραυγές, εκκλήσεις για βοήθεια και πυροβολισμοί. Όταν η κλειδωμένη της πόρτα υποχωρεί στα χτυπήματα του πατέρα της και ενός υπηρέτη, η Ματίλντ βρίσκεται πεσμένη στο πάτωμα, σοβαρά τραυματισμένη και γεμάτη αίματα. Κανείς άλλος δεν βρίσκεται στο δωμάτιο. Δεν υπάρχει απολύτως καμία άλλη έξοδος, και το μοναδικό παράθυρο του Κίτρινου Δωματίου είναι ασφαλισμένο από μέσα. Πώς είναι δυνατόν να απέδρασε από εκεί ο δράστης;
Μία γεμάτη ερωτηματικά και γρίφους υπόθεση και ένας ευρηματικός ντετέκτιβ συνθέτουν μία υπέροχη, νοσταλγική και ατμοσφαιρική ιστορία φόνου, απάτης, προδοσίας και πάθους, που, σχεδόν έναν αιώνα μετά από την πρώτη δημοσίευσή της, παραμένει ορόσημο της κλασικής αστυνομικής λογοτεχνίας και δεν σταματά να διαβάζεται, να αγαπιέται και να αποκτά νέους φανατικούς θαυμαστές μέσα στον 21ο αιώνα. Το Μυστήριο του Κίτρινου Δωματίου είναι μία από τις πιο εμβληματικές ιστορίες της λογοτεχνίας μυστηρίου, γραμμένη από το συγγραφέα που μας χάρισε το αθάνατο Φάντασμα της Όπερας.
Ένα βιβλίο που εξηγεί πώς και γιατί από την κρίση φτάσαµε στην κατάρρευση, καταδεικνύοντας τις µεγάλες ευθύνες του πολιτικού προσωπικού και τις µοιραίες επιλογές της ηγεσίας. Περιγράφει τη διαδροµή από το «λεφτά υπάρχουν» το 2009, στο «δεν συναινώ στο λάθος» το 2011 και το «σκίσιµο των µνηµονίων» το 2015.
click@Life
Ετικέτες ΑΡΧΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
<< Αρχική σελίδα